İKİ GÖNÜL
Aşk denilen duygular kavuştururdu bizi
Sevilmek denizinden taşarken iki gönül
Kader nereye kadar savurur ikimizi
Birbirlerine hasret yaşarken iki gönül
Aşk
arayan iki kalp, hepsi aynı ayardı
Güzel
bakışı sever güzel sözle doyardı
Yaşanılmaz
dünyayı toz pembeye boyardı
Sevilen
ve de seven beşerken iki gönül
Ben
burada sevdiğim yürek başka illerde
Bülbül
oldum şakıdım şiirlenmiş dillerde
Genelde
kaybolurdum kurduğum hayallerde
En zorlu
engelleri aşarken iki gönül
İnsan
boşa basıyor sebebini bilmeden
Bu aşkta
çaresizlik ayrılıklara neden
Kapılmışken
ayrılık rüzgarına aniden
Pişmanlıklar
yaşıyor koşarken iki gönül
Ey şair: gidene dur diyecek güç sende yok!
Pişman olup dönecek o yürek gidende yok!
Gel dense de gidecek güç-derman bedende yok!
Sessizliğe
büründü coşarken iki gönül
Coşari
yarınsız aşk S.O.S bildiriyor
Ne gönlü
mutlu kıldı ne de yüz güldürüyor
Yeşertip
büyüttüğü bir aşkı öldürüyor
İstemeden
boşluğa düşerken iki gönül
10.09.2025/Samsun
İbrahim COŞAR