İKİ GÖNÜL

 

Aşk denilen duygular kavuştururdu bizi

Sevilmek denizinden taşarken iki gönül

Kader nereye kadar savurur ikimizi

Birbirlerine hasret yaşarken iki gönül

 

Aşk arayan iki kalp, hepsi aynı ayardı

Güzel bakışı sever güzel sözle doyardı

Yaşanılmaz dünyayı toz pembeye boyardı

Sevilen ve de seven beşerken iki gönül

 

Ben burada sevdiğim yürek başka illerde

Bülbül oldum şakıdım şiirlenmiş dillerde

Genelde kaybolurdum kurduğum hayallerde

En zorlu engelleri aşarken iki gönül

 

İnsan boşa basıyor sebebini bilmeden

Bu aşkta çaresizlik ayrılıklara neden

Kapılmışken ayrılık rüzgarına aniden

Pişmanlıklar yaşıyor koşarken iki gönül

 

Ey şair: gidene dur diyecek güç sende yok!

Pişman olup dönecek o yürek gidende yok!

Gel dense de gidecek güç-derman bedende yok!

Sessizliğe büründü coşarken iki gönül

 

Coşari yarınsız aşk S.O.S bildiriyor

Ne gönlü mutlu kıldı ne de yüz güldürüyor

Yeşertip büyüttüğü bir aşkı öldürüyor

İstemeden boşluğa düşerken iki gönül

 

10.09.2025/Samsun

 

İbrahim COŞAR

( İki Gönül başlıklı yazı İbrahim COŞAR tarafından 11.09.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu