Hiç kimseye bir şey dediğim yoktur.
İnsanım ya, hata benim, suç benim.
Doğruluktan yana çektiğim çoktur.
İnsanım ya, hata benim, suç benim.
Yapmak istesem de bozulmuş yollar.
Yalana alışmış o masum diller.
Sarılmak istesem, kırılmış kollar.
İnsanım ya, hata benim, suç benim.
Yapmak istediğim onca şey vardı.
Düşman değil, beni canlarım yordu.
Sizin olsun, alın; terk ettim yurdu.
İnsanım ya, hata benim, suç benim.
Derdimi anlatsam, kimse anlamaz.
Para ile adam tutsam, dinlemez.
Doğru söyledin mi, kimse tınlamaz.
İnsanım ya, hata benim, suç benim.
Kalabalıklar da, yalnız başıma.
Göğsümü yaslarım, kendi döşüme.
Çok bilmişler, burnunu sokar işime.
İnsanım ya, hata benim, suç benim.
Yazmakla bitermi çektiğim çile?
Ben benden küsmüşüm, bak bile bile.
Kalpler zift bağlamış, düşünür hile.
İnsanım ya, hata benim, suç benim.
Dört mevsimim kıştır, yazı görmedim.
Kimsenin başına çorap örmedim.
Neler neler duydum, cevap vermedim.
İnsanım ya, hata benim, suç benim.
Yarama tuz bastım, acısın diye.
Yalandan sormayın, neden ve niye.
Aklımda zulmünüz, her an saniye.
İnsanım ya, hata benim, suç benim.
Merhametin yükü, ateşden gömlek.
Su taşımaz, eğer kırıksa çömlek.
Dertlerim alnımda, gör imlek imlek.
İnsanım ya, hata benim, suç benim.
İsrafil’im, bir tek ALLAH’IM vardır.
Şükürler olsun ki, o bana yardır.
Kötülüğün sonu, cehennem nardır.
İnsanım ya, hata benim, suç benim.
İSRAFİL BİLİCAN
18/09/2025
