Gözleri yaşlı kaldı, bacınla can kardaşın
Taze fidan misali, daha gencecikti yaşın
Rüyalarımı esir etti, yazılmış mezar taşın
Neyini beğenmedin, bu dünyanın be oğul?
Senden sonra hayat, bende tadını yitirdi
Düşürdüğüm bu ateş, içimi yaktı, bitirdi
Sevdiklerin omuzlarda, tabutunu getirdi
Neyini beğenmedin, bu dünyanın be oğul?
Gecelerim karanlık, yüreğimde yine hüzün
Hayalimden gitmiyor, nere baksam yüzün
Böylemiydi verdigin, yeminin bana sözün
Neyini beğenmedin, bu dünyanın be oğul?
Özlemin şu bağrımda, bir kor misali durur
İsmin her anılmasında, acısı içime vurur
Gözyaşı dökmekten, kalmadı bende surur
Neyini beğenmedin, bu dünyanın be oğul?
Aklımdan çıkarıpda, bir türlü atamıyorum
Gecem cehennem, yatakda yatamıyorum
Evde kalan cihazları, kıyıp satamıyorum
Neyini beğenmedin, bu dünyanın be oğul?
Albüme bakarken, dün resmine rastladım
Acından sol yanımı, taş duvara yasladım
Dökülen yaşlarımla, kendi kendimi ısladım
Neyini beğenmedin, bu dünyanın be oğul?
İçerime bıraktığın yaran, çokmu çok derin
Böylemi yazılacaktı, senin talihsiz kaderin
Ayyaş olmuş misali, şimdi bir derbederim
Neyini beğenmedin, bu dünyanın be oğul?
Bir yürek bıraktın, sensiz hiç gülmeyecek,
Viran ocak bıraktın, bir daha tütmeyecek.
Yakıcı acını bıraktın, bir ömür bitmeyecek,
Neyini beğenmedin bu dünyanın, be oğul?
Elimde kalan resim, bak bırakmadan soldu
Gece gündüz yediğim, sanki bir zehir oldu
Dökülen göz yaşından, ciğerim kanla doldu
Neyini beğenmedin bu dünyanın, be oğul?
Annenin gözyaşları, yüzünden süzülüyor
Kendinden daha çok, şu halime üzülüyor
Her mazara gidişte, dizinin bağı çözülüyor
Neyini beğenmedin bu dünyanın, be oğul?
