Online Üye
Online Ziyaretçi
Gözlerim yağmurdan sonraki
asfalt ve gece yarısı açlığıydı
Hoşgeldin..
Her seferinde kalbimi dinler;
“Denizin sesi böyle olmalıdır…”
demeni özledim.
Noktalarımı virgüle çevirdin,
Büyük harftin senden sonrası,
Düşebilen her şeydi...
Saçların lirizmin başyapıtı,
Ah, şarkıların içinde yatan
Hoş geldin.
Kayıp şiirimdin, bulamadığım.
İçinde şehir, ırmak, gettolaşma,
köprü, bank geçerdi — ve hep sen...
Sabah, eskisi gibi pencereden
mevsimler, kaldırımlar girecek.
Yürüyelim dışarıya çıkmadan...
Sesime sakladığım “Hoş geldin.”
Annem beş dakika önce gitti,
aynı şeyi söylerdi: “Hoş geldin.”