Kefensiz yattı canlar, beyaz ecel örtüsü
Asırlar geçse bile, söylenecek türküsü
Hep eksik anlatıldı, karanlıktaki öyküsü
Hançer gibi saplısın, yüreklerde Sarıkamış
Sönmez bir meşaledir, nesillere inancın
Vatanın bağrındadır, saplanan o sancın
Bir milletin kalbinde, ebedî dinmez acın
Hançer gibi saplısın, yüreklerde Sarıkamış
Toprağa düşen beden, sahibiyle birleşti
Analardan çıkan ağıt, gökyüzüne erişti
Kimisi ergen çocuk, kimi de bir dervişti
Hançer gibi saplısın, yüreklerde Sarıkamış
Güller sarardı soldu, soğuk poyraz elinde
Hakka dua yükseldi, Mehmet’imin dilinde
Evlatlar kefensiz kaldı, Sarıkamış ilinde
Hançer gibi saplısın, yüreklerde Sarıkamış
Doğum ismi yazıldı, künye ile boynuna
Ne yiğitler gömüldü, beyaz karın koynuna
Bir millet düşürüldü, kahbelerin oynuna
Hançer gibi saplısın, yüreklerde Sarıkamış
Donan tenin altında, sanki suskun kelâmı
Karlar kefen biçerken, melek tuttu kalemi
Sözlerim âciz kaldı, yazarken her ilhamı
Hançer gibi saplısın, yüreklerde Sarıkamış
Mehmet’te belirmişti, umutsuzluk bakışı
Karnında aç kalmışlık, gönlünde gördü kışı
Rabbine son duaydı, göğe bakıp yakarışı
Hançer gibi saplısın, yüreklerde Sarıkamış
Donmuş rüzgârın sesi, sanki tekbir çağrısı
Günler geçtikçe arttı, yüreklerde ağrısı
Karlı dağlar şahittir, bilinmez hiç doğrusu
Hançer gibi saplısın, yüreklerde Sarıkamış
Asırlar geçse bile, dinmez bu yürek sızın
Yeniden harlanacak, her nesilde o közün
Sen ölmedin şehidim, kalpte yaşıyor gizin
Hançer gibi saplısın, yüreklerde Sarıkamış
Anlamsız sükût vardı, donan hava özünde
Mis gibi vatan kokar, şehitlerin her izinde
Mehmetler can veriyor, meleklerin dizinde
Hançer gibi saplısın, yüreklerde Sarıkamış
Kuru ayaz susturdu, kan dolmuş dudağını
Soğuktan el morardı, can kesti parmağını
Ağza lokma düşmeden buz tuttu damağını
Paslı hançer gibisin, yüreklerde Sarıkamış
