Sen,
Bir bilsen
Ve bendeki seni bir görsen,
Ah bana bir dokunabilsen,
Ýçimdeki kor alevlerin nefesini hissedebilsen,
Beni tutuþturan arzuyu sende sahiplenebilsen,
Sanki yýllarca küllenmiþ bir ömrün
Tam kalbinden kopup gelen
Bir yeniden yanma arzusu gibi.
Bir bakýþýn tutuþturmaya yetiyor bu ateþi,
Görmelisin;
Karanlýkla ýþýk arasýndaki o ince çizgiyi
Tek bir kývýlcýmla ateþe boðan bu mucizeyi.
Benimsin,
Benimlesin,
Tenimdesin…
 
Saçlarýnýn rüzgâra karýþtýðý an
Dünyanýn tüm yorgunluðu dökülüverir omuzlarýmdan.
Güneþ,
Sen gülünce
Daha erken doðmak ister
ve ben,
Gözbebeklerindeki o sýcak çaðrýya
Belki bin kez daha yanmak için
Her sabah ayný tutkuyla uyanýrým.
 
Ellerin,
Zarif ve narin,
Masum, saf ve mucizevi
Dokununca,
Çölün ortasýna su dökülür gibi
en kurak yanýmý yeþertir gibi.
Damarlarýmdan geçen her titreþim
Adýný taþýr
Ve adýnla tanýþýr her bir zerrem,
Ve yine
Ve yeniden aþýk olur
Seninle ve senin için atan bir kalbim;
Hýzlý, korkusuz, göklere açýlan dualar gibi.
 
Sana yaklaþmak,
Seninle yakýnlaþmak,
Göðsümde yýllarca kilitli kalmýþ bir kapýnýn
Nihayet aralanmasýdýr;
Yalým yalaz yanan
Ve geceyi yakan bir yýldýz düþer içime,
Ardýndan ben o düþüþün ýþýðýyla
Yeniden insan olurum,
Kendimi seninle bulurum.
 
Aþk mý?
Aþk kor bir ateþtir,
Senin adýn anýldýðýnda yüreðime yerleþir.
Yakar, kavurur, tutuþturur,
Her kavuruþunda
Bir umuda dönüþür.
Ne kadar yanarsam,
O kadar dirilirim sana.
Sensizliðin gölgesi bile
Bir adým geri çekiliyor artýk.
Çünkü biliyorum:
Eðer elim eline denk düþerse
Kader bile diz çöker önümüzde,
Mum misali tükenir ateþimizde.
Ve biz,
Yeryüzünün bütün karanlýklarýna meydan okuyan
Ýki kývýlcým oluruz;
Birbirine deðer deðmez
Tüm evreni aydýnlatacak kadar güçlü,
Bu arzunun terkisinde buluþuruz.