Kimim, hiç kimseyim

Ben kendini sende unutmuþ yabancýyým

Ellerim bana ait deðil, benim deðil bu aðlayan gözler

Nasýl kalem tutar þimdiden sonra parmaklarým

Hangi avuntu ýsýtýr avuçlarýmý hangi melek yalnýzlýðýmý örter 

Ben ki basma kalýp bir hikayenin son molasýyým

Tüccarýyým kliþe kelimelerin

Ayracýyým bir romanýn en içli sayfasýnýn

Git git baþýmdan Ýstanbul

Deðmedi deniz kokan sokaklarýna dudaðým

Her þey rüyaydý yok benden alacaðýn

Yalancýydý mavi gök

Hayali bir rüzgardý yüreðimi titreten o nefes

Çocukluðumun ayak sesleriydi o gramofonda duyduðum güzel ses

Anne öpücüðüydü yakamoz

Þefkatti yosun

Gümüþ renkli balýklardý umutlarým

Þimdi deðil bin þiir

Bir dizeyi tamamlamak için bile gücüm yok

/Geceydi, karanlýktý çýkýþsýzdý sokaklar

Kasýrgayla bulandý griye deniz

O tanýmadýðým düþman, o gemileri karaya vuran poyraz

Ben bir savunmasýz, ben bir çaresiz

Sessizce kýrýldý haysiyet

Dolandý bileðime o soðuk metanet/

Git baþýmdan Ýstanbul

Hep mi kahýr, hep mi hicran

Bak iþte

Bitti mürekkeple kaðýdýn dansý

Yüzümde siyahý giyinmiþ bir þehrin yasý

Dudaðýmda düþ rengi bir öpücük gibi saklayacaðým

Köpüren marmara’nýn tuzlu tadýný

Asi bir rüzgârla savrulan anýlardýr geride kalan….