Uzuyorken gölgeler kızıllaşan sularda,
Dokunuyor tenime,soğuk bir el gibi akşam.
Çıplaklığın bir hayal,bir rüya uykularda,
Issız,sensiz geceler, bir mezar sanki odam.
Saçlarının yüzüme dokunduğu o günler!
Ne hoştu!Kulağımda dolaşan ayak sesin.
Delice seviyorum,ne derlerse desinler!
Hülyamda sen çıplaksın ve yüzümde nefessin.
İşte ben bu ilhamla,seni yonttum mermerden.
Tatım hazzını bir kez daha, sana dokunuşun.
Sen aldırma!Deseler de bu haline müstehcen,
Hülyamdaki "SENİ" bozma!Öyle kalsın duruşun.
En büyük eserimsin, hayalimde yaptığım.
Bütün gece seyrettim, durup almadan nefes.
Putperestsin desinler! Çok aşikar taptığım,
Ne olur!Bir faniyi ben saymışsam mukaddes.
Boş ver!Çizmişse de alnına matemi seneler,
Aldırma!Yazmışsa da yüzüne yılları zaman,
Ey!Güzeller güzeli ne derlerse desinler
Örtmesin üstünü karanlık öyle kal üryan!
(
Bir Mezar Sanki Odam başlıklı yazı
İbrahim NEJAT tarafından
27.06.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
