Gönül
Dağ başında yoldaş idim çobana.
Sakindim sükunum yeterdi bana.
Gönül bu işleri başıma açtın.
Taş bulamaz oldum artık sapana.
Yâr dedim yarıldı yer yedi kere.
Hasret kaldım dal boyludan habere.
Dağlara kar yağdı ovaya dolu.
Terazi yok içimdeki kedere.
Suna boylu yâri düşümde gördüm.
Hayal âleminde saçların ördüm.
Hasret bir çığ olup düştü bağrıma.
Aşk dağında azıksızdım ve kördüm.
Gönül dilim varmaz hâlimi arza.
Tahammül kalmadı candaki naza.
Bu perişan hâlle benzedim güze.
Akıl sır ermiyor sendeki raza.
Ey gönül yaş elli bırak yakamı.
İstersen acıma boz fiyakamı.
Kendini hep onsekizde sanırsın.
Sendeki gaflet mi yoksa şaka mı?
Git gönül git artık uğraşma benle.
Aşk köprüsü boy ölçüşür ecelle.
Boran şimdi burda sevda dağları.
Bu işler içinden çıkmaz mecelle.
Ankara,30.06.2010 İ.K
(
Gönül başlıklı yazı
İbrahim Kilik tarafından
30.06.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
