“bi kýrk yýl daha

ömür diler Allahtan, niye

bir ömür daha

onca eziyet kahýr, çile

ve hala beni sevmek adýna

onca gençlik, güzellik vardý da

bu güne kadar ne oldu

bundan sonra ne olur, ne olacak da

ömrümün baharý Ayþeduduu

ya benim mahkumiyetim

ben de tad alamadým bu dünyadan

ne uðruna bunca çektiklerim

bunu mu diledim Allahtan

Ayþedudum yavuklum.. “git” dedin

de!.. nereye

nereye gitsin Ýsmail’in

benim yolumu bekleyen yok, sen den baþka hiç kimse

beni gördüðüne sevinen insanlar

benim insanlarým

burada, burada fidanlýðýný bildiðim aðaçlar

daðlar, sokaklar, mezarlýklar.. anýlarým

yolumu bekleyen burada biri

sarýldým seninle erdik muradýmýza

bile bile aldýk hanýmefendiyi

keþke evlenmemiþ olsaydým da

eþim, sultaným, yavuklum ol diyebilseydim sana

varsýn yýpranmýþ, yaþlý olsun

beni gördüðüne sevindi ya

yeter ki yüzü hep tebessümle dolsun

gidiyorum, ama bu gitmek deðil

içimde gözlerinin sýcacýk sevinci

seni ger gittiði yere götürdü Ýsmail

bilmedi, merak etmiyor gözlerinin rengini

tebessümünden baþka duasý olmadý senden yana

bil ki bu ömrümün son yolculuðu

sana kavuþtum ya çok þükür Allahýma

caným bin kere kurban sana, Ayþedudu

caným feda Ayþeduduma