Online Üye
Online Ziyaretçi
ııı.
Sökül, fikrini sakladığın duvardan
en çok resimlere yakışır suskunluk
alnında gün ışığı sevdan ayarsın
yok zaman, bitti zaman
daldı bütün insanlık uykulara
yosun ve kabuk tuttu dudaklarımız
sensiz biz çürüyoruz ağır ağır
sensiz biz eriyoruz kıdım kıdım
ateşin ve güneşin harcıdır yanmak
dayanmıyor körpeçik kalbimiz
konuş, yıkılsın duvar
ve boğuk nefesinde esneyen rüzgar
yaslanırken solumuza
kan ve gözyaşı tek bilici ve ömre hakim
bu karanlık bu kadere tapınmak
kahpe zamanın hesabına yazılır
gecede gül damıtılmaz
hiçbir el işine el dokunmaz bilir misin
sen,
tüm köşelerinde şehrin yüzüme çarpan
uzaklıkla kat kat yoğrulmuş ten
bin yıl dinlendik kayıp suyun sesinde
şimdi vaktidir denize karmanın
ve şafakları aşkla imzalamanın...