Ayrılık
Ağlıyordu içinde kaybedilmişin verdiği hüzün yüzünde buruk bir acı gözlerinde birdaha onu görememe korkusu,ağlıyordu hayatın acımasızlığına içinden belki lanet ediyordu onu gördüğü güne belki de dua ediyordu birdaha görmek için onu hayat onlara acı yüklemişti göremeyeceklerdi birdaha kör olacaklardı belki bakacak, ama ...görmeyecek...Çekti gitti çocuk geri dönmemek üzere hiç ağlamadı, en azından öyle göründü ona, o da ağlamasın diye ağlamadı akıttı gözyaşlarını yüreğine ''elveda'' derken titreyen dudakları ''seni seviyorum hadi!, sende gel benimle, kimsenin bizi tanımadığı o yerde yaşayalım hadi!'' demek geliyordu ama diyemedi gözyaşlarını dökmekten korktu o kıymetli gururunun, kıymetli gözyaşlarını...
Son kez ellerinden tutmak istedi, buna da cesaret edemedi...
Ne acıları yüreğine yüklemişti kim bilir, kim bilir neler çekmişti, neler çekecekti, onu kaybetmemişti ama ayrılmak onu oralarda bırakıp ''geri döneceğim'' diyerek gitmek bu söze aynı zamanda kendiside inanmamak zordu...Ve
Ben gittim umudumu yitirdiğim umutsuzluklar ülkesine gittim.
Esen rüzgar her seferinde korları körükledi,
Hiç sönmeyen her sonbahar da daha da alevlenen,
O yüreği de aldım GİTTİM... Bu Son Olsun...
Ahmet Türkmenoğlu.
(
Ayrılık başlıklı yazı
ahmet--turkm tarafından
7/24/2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
