Özleem;
Özlem bambaþka tabi,
o mahsýnlýk
o ðözellik
inci gibi diþler
ýldýr ýldýr ýldýrdayan ðözler
ðözlerinin ðarasý ðara
aðý ak!
bal rengi yanaklar
bal süzülür ðibi saþlar
tel-tel valla,
her þeyi bal gibi
emme kendi baldan datlý

o yüzündeki allýk
o gülüþ
yau bi insan bu ðadar nasýl ðözel olabili
Cenabý Rabbil Alemin birine daa böyle bi
ðözellik bahþetmiþ olabili mi
ben cee ý-ýhm valla olamaz
billa olamaz
ya da bana ööle ðeliyo
ya(h) ut da gözüme öyle görünüyo demek ki
ya da herkes, sevdiðini böyle seviyo
bobam da anamý böyle sevmiþ olmalý
bizim gýzý da biri..
böyle gözel bulur, böyle severse elden ne geli

emme ben ne dayýsýndan
ne dayýsýnýn ðýzýndan
bi türlü Özlemime bakamayorun ku
tam cuvaplarýný vereyin de
Özleme biþiyler sorma mahanasýyýnan bari
bakayýn, o da “cevaplarkan bana bakar” deyon
ne mümkün bilader
gerçi bi de ne sorcaz,
hala aklýma ðelmiþ deði(l) .”

“-yau acaba saçlarýný bi ta ðörebilcen mi
gözlerinin irengi ne
dudaklarý boyalý mý
anam “þe(hi) rli garýnýn dudak boyasýna
dik topu(ð) una yetemessin” deyo ya
ne yetemecen Alla(hý) n aþgýna
istesin canýmý vereyin
ondan gýymatlý ne var yalan dünnede
canýmý o kere versem uðruna
gene de az geli(r) valla