-----
İçimden trenler geçer vagon sesinden camlar kırılır
Marpucum kırılır içime dumanı dolar kehribar nar/gile suskular
Ay bastı gecelere kahır uğulutusu
Yeşerir içimdeki keşmekeşlik
Sarnıçlarıma dolar sevgilinin nemli öpmeleri
Isrır kuytularda utangaçlık
Donak sen/sizlik kanıyor içerimde
İstencilikse kabul
İstenciyim uğrunda
Sözcüklerimdir belki tek sığınacağım
Oysa ne güzel olurdu seni yaşamak
İçimden trenler geçer her vagonunda senli anılar
Son dumanı dolar ciğerlerime
Bir nefeslik daha seni içer gibiyim
Tuz kurutuyorum güneşte sen susamışlığım daha artsın zararı yok
Dilinden sevgime pay dilerim iki sözcük
‘'seni seviyorum!!..''
İçimden trenler geçer son bileti sensizlikte hüzünlü
Oysa
Hiç tren yolcusu olmadım hayatım boyunca
T/enime karınca katarı
umutlar yükleniyorum
Sen yüreğim kadar yakınsın
Kalp atışım yerine seni d/inliyorum
İnzivalığım yürek mabedim
Senli mısralara şiirleniyorum
İçimden trenler geçer her katarında sen dönüşü umutlar
Son yolcun benim
Döneceğim yol sen olsan
Sevdam çırılçıplak
Sen b/eklentilerime yüreğimi giyiniyorum
Nurettin Önder