Online Üye
Online Ziyaretçi
Başımda garip bir
ağrı var. Ansızın saplanıyor, bazen unutturuyor kendini. Son günlerde pek de
gitmiyor başımdan. Sürekli beraberiz son günlerde.
Bir ben varım kendi kendimle irtibat halinde. Söyleyeceklerim boğazımda
düğümleniyor. Kimseye hiçbir şey söylemek istemiyorum. Oysa sadece kendimle
konuşmak, delirtiyor beni. Kendimi öldürmek istiyorum.
Yine hayal kırıklarıyla dolu yüreğim. Yine paramparça. Canımın acısı
suskunluğumda bağırıyor. Her şey ama her şey beni kahrediyor. Bu halim hayatımı
mahvediyor. Kimsesizliğin doruk noktasından bırakıp kendimi, karanlıklara
düşüyorum. Ölmek istiyorum sadece. Artık bu hayatı taşıyamıyorum.
Kimse sevmiyor beni, ben de sevmiyorum kimseyi. Sevgisizlik dolu bir gün daha
akıyor hayatımdan, bundan öncekiler gibi. Yine başımda o delirten sancı.
Gözlerimi acıtıyor damlamaya hazır bir gözyaşı. Nefret ediyorum her şeyden.
Hayata dair ne varsa, hepsinden nefret ediyorum. Nefretim saplandı yüreğime,
sürekli kan kaybediyorum. Derler ya hani ölmüyorum, sürünüyorum.
Çaresizlikten başım dönüyor. Nereye baksam çaresiz bir ben görüyorum. Kimse
görmüyor içimi oysa ben içimde yananları gözlerimde görüyorum. Arada bir
ağzımdan çıkan bir iki kelime pişman ediyor her seferinde. Susmacılık oyununu
ilk defa bu kadar isteyerek oynuyorum. Hayat ışığım da kararıyor suskunluğumda.
Susuyorum, öldürüyorum kendimi bu oyunla.
Yavaşça sönüyor umudum, git gide azalıyor. Huzursuz bir ruh hali üzerimde,
zaman en kötü anda asılı kalıyor. Diyorum ya; kimse yok bir şeyler
anlatabileceğim. Herkes düşman olmuş varlığıma, annem bile bakmıyor günden güne
yok oluşuma. Boşuna geçen her anla daha da gömülüyorum boşluğuma. Canımı yakan
ne yalnızlık, ne de anlamsızlık tek sorun bu amansız terk edilmişlik,
bırakılmışlık...
Alışamadım hala bu şehre. Alışamadım hayatın beni bu kadar farklı yerlere
getirmesine. Alışamadım alışamamaya... Ne anlatabiliyorum, ne de çare var
anlatsam da. Kısılıp kaldım bu çıkmaz sokağa. Alışamadım boğazımda düğümlenen
bu acıya. Ruhumda açılan yaralar hala acıyor. Alışamadım bu halime, başa çıkamıyor
olmaya alışamadım.
Her yer karanlık, etraf çaresizlik kokuyor. Başım ağrıyor. Kocaman bir taş
duruyor yüreğimde, paramparça hayaller ellerimde. Çok canım acıyor. Ama ben
susuyorum.
Susuyorum, sanki konuşmayı hiç öğrenmemişçesine...
05.09.2008
(¯`*» V.Ö. «*'¯)