Ne Garip!
Doğunca sen, herkes güler mest olur,
Sen ağlayıp sıkılırsın… Ne garip!
Âlem seni sever, sana dost olur,
Sen nefsine sokulursun… Ne garip!
Büyüdükçe dert tepesi dağ olur,
Her insana kendi ömrü çağ olur,
Hayır amel, ölü canda sağ olur,
Öldü diye bakılırsın… Ne garip!
Fehmeyleyip, düşünene dünya dar…
Her mahlûkun varlığına “Sebep” var,
Hakikatler göz önünde, aşikâr,
Bilinmeze takılırsın… Ne garip!
Kese dolu ise dostun ganimet,
Dünya hali… Bir gün bitince nimet,
Yüzüne bakılmaz, edilmez minnet,
Hor görürler, bıkılırsın… Ne garip!
Hayreyle, karşılık bekleme aman!
Kömür elmas olur, geçince zaman,
Sağken yok değerin, ölün kahraman,
Türkülere yakılırsın… Ne garip!
Kemiği yok, söz geçmiyor ki dile,
Dik dur da eğilme, kırılsan bile!
Yaşlanıp, yük olur vücudun bele,
“Elif” iken “Dal” olursun… Ne garip!
Mayıs 2009
Fehmeyleyip: Anlamaya çalışmak.
(
Ne Garip! başlıklı yazı
mstf GÖZELEL tarafından
14.05.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
