Online Üye
Online Ziyaretçi
KALPTE KOPMUŞ FIRTINA
======================
Topallıyor hüzünler, gözlerine yaş dolmuş,
Dal kırılmış ağaçta, sevdalı yüzü solmuş…
Umut bahar kokulu, Yaradana bir kulmuş,
__Yara almış hep dili, kalpte kopmuş fırtına,
__Bedenine yayılmış, yük konulmuş sırtına!
Karşılıksız, koşulsuz hep adını heceler,
Yüreğin merkezinden, gelmiş geçmiş niceler,
Teşhir vitrinlerinde, kuzgun kara geceler…
__Dağılmayan ızdırap, kalpte kopmuş fırtına,
__Tüm gülüşler çalınmış, yük konulmuş sırtına!
Soğuk suyun altında, yaşantısı çileli,
Elden çıkmış günahlar, onu bildi bileli.
En karanlık virajlar, dört bir yanı hileli,
__Asılırken umutlar, kalpte kopmuş fırtına,
__Görülmemiş emsali, yük konulmuş sırtına!
Bir yaz günü aniden, açık hava puslanmış,
Kırılmıştır umutlar, çelik duvar paslanmış.
Çok yorulmuş hayattan, ayaküstü yaslanmış,
__Sevda tutkusuyla hep, kalpte kopmuş fırtına,
__Kafesleri yaldızlı, yük konulmuş sırtına!
Basmakalıp yaşantı, nicesini katarlar,
Kırılan dirençleri, silkeleyip atarlar…
Güvensiz bir ortamda, çıkar için satarlar,
__Gelinen son safhada, kalpte kopmuş fırtına,
__Diken oldu bu yollar, yük konulmuş sırtına!
H.HakanKURTARAN
06.09.2010-Aydın