Balkondan dýþarý bakýyorum o eski canlýlýk yok etrafta. Hep bir þeyler eksik, hep bir þeyler yarým. Daha önce böyle deðildi hiçbir þey ya da sen vardýn daha önce. Þimdi yoksun ve yokluðunu kabul ettirmem gerekiyor yüreðime. Alýþtýrmalýyým kendimi yokluðuna. Daha düne kadar seninleydim. Seninle geçiyordu günlerim. Ama þimdi ise yalnýzým. Sen yoksun diye zaten her þey eksik geliyor bana. Olmadýðýn için artýk hayat tozpembe görünmüyor gözlerime. Dilim seni heceliyor, yüreðim seni istiyor. Keþke diyorum kendi kendime. Ama fayda etmiyor ki ne yapsam da. Olan oldu yollarýmýz ayrýldý. Bugün yine yalnýzým eskisi gibi. Yine eski Oðuz oldum ve yalnýzlýða demir attým. Ne zamana kadar sürecek bilmiyorum ama bildiðim tek bir þey var o da 'SENSÝZÝM'...