Sen ki bir zehire
Zehir ki dudaklarına tiryaki
Vazgeçmezsin ne edilse
nafile…
Işıl ışıl gözlerinde bulanırdı zaman
Zaman ki
Yalnızlığını duman duman dokumuş
sararmış parmaklarına…
/Ölüm kadar gerçeği bedenden başka kim bilebilirdi değil mi?/
Ciğerlerine doluşan felaketimizdi
anlamadın…
Parmakların arasında yanan feryadım
Küllenen umudumuzdu
Aramıza dumandan mesafeler ördüğünde anladım…
Bilmezsin;
Ömrüne aşina yollarda ömrümü yarıladığımı
Sessiz bir çığlığın yankılarında burkulurken içim
Ben sahipsizliğimi yazıyordum mesafelere
gözlerimde kızılca kıyametle
Sen bir nefes gri bulutta
teselli arıyorsun…
/Bilirsin ölümün karanlık yüzüne ekşi bir seyirdir gözlerim/
Sanki parmaklarının arasında ki benim
Çek beni çiğerlerinin en derinine
Çekte yaşadığını sandığın hayatta
Beni de yaşat/ma…
adem efiloğlu / bir garip ademoğlu