Online Üye
Online Ziyaretçi
Karanlığın soğuk duvarlarına
Avereye dönen yalnızlığımla
Gözlerimle çiziyorum adını.
Zindan karası gecelerde
Islak kaldırımlar da,
Gülen gözlerin aydınlatır yollarımı.
Kapandı tüm bedenim sensizliğinde
Sevgi perdelerini arala gülüm
Yitirdiğim günyüzüm ol
Kurak çöllerde yüreğim
Susuzluğuma,suskunluğuma eş ol
Kana kana içeyim sevgini
Daralan yüreğimdeki umut rüzgarım
Buldum en güzelini cennet misali kalbinde
Azgın dalgalardan sığındığım kayalığım
Kuruyan,çoraklaşan kalbimin
Çöllerinde açan çiçeğim(udunbara)
Gözlerimden süzülen nazenin gözyaslarını bıraktım.
Umutlarını tohum, sevgini günes bildim
Udubara ektim kalbimin çorak topraklarına,
Kururmu diye şüphe girmez içime.
Yarınlar da ki umutlarımızla, mutluluklarda yeşerecek
Gökyüzünde ki yıldızlara eş
Gözbebeklerinden aydınlıga düsmek isterim
UDUNBARA:Üç bin yılda bir defa açan çiçek
Üç bin yılda bir çiçek açtığına inanılıyor.
Şimdiye kadar dünyada sadece 15 tane tespit edilen udumbara çiçeği