GÝTME GÜLÜM

Nedir o gözlerindeki yaþ?
Dudaklarýndaki “elveda” nidasý da neyin nesi?
Kapý yanýnda da valizin duruyor.
Ne oluyor gülüm? Söylesene, ne oluyor?
Titriyor dudaklarýn,
Gözlerin bir baþka hüzünlü bakýyor,
Ve, ve o gözler neden aðlýyor?
Ne oluyor gülüm?
Bu zamansýz veda sahnesi neyin nesi?
Neyin bahanesi, bu amansýz elveda?
Bu sebepsiz gidiþ nereye?
Dur biraz, dur biraz daha.
Hiç mi düþünmedin?
Hiç mi düþünmedin sensiz ne olur halim?
Karalar baðlamaz mýyým?
Oturup aðlamaz mýyým?
Yýkýlmaz mýyým, yýkýlmaz mýyým yokluðunda?
Bak, zaten yaðmur var dýþarýda,
Islanýrsýn gülüm; ýslanýrsýn, kýyamam ben sana.
Zaten, ne zaman yaðmura yakalanýp ýslansan,
Hemen hastalanýrsýn,
Günlerce yatak döþek yatarsýn.
Kýpkýrmýzý olur burnun,
Gözlerin kan çanaðý, ateþin otuzdokuz-kýrk arasý.
Bir paket mendil elinden düþmez hiç,
Hep, mercimek çorbasý istersin,
Sonra da içine limonu doldurup, çok ekþi olmuþ diye içemezsin.
Küçük çocuklar gibi nazlanýrsýn,
Uykunda sayýklarsýn,
Ben üstünü örterim, sen durmadan açarsýn.
Bak, duyuyor musun yaðmurun sesini?
Oda sana gitme der gibi.
Gitme gülüm. Gitme.
Çaresiz, eli kolu baðlý býrakma beni.
Hadi sil o göz yaþlarýný,
Titrek dudaklarýnýn elvedasýný vur yere.
Ve, sarýl yine boynuma; hiç yola çýkmamýþ gibi.
Düþünmez misin, sensiz ne olur halim?
Her yaðmurda aðlamaz mýyým?
Her mercimek çorbasýnda, kaþýðý elimden býrakmaz mýyým?
Hem; sen gidersen, kim naz yapacak bana?
Kim uykusunda sayýklayacak?
Kim hastalanýp kendine dadý yapacak beni?
Kim, ilaç içmeyeceðim diyerek beni kýzdýracak?
Kim huzur verecek bana, kim mutlu edecek beni?
Ve ben;
Kimin gözlerine baka baka,
Ýçim titreye titreye, gülüm diyeceðim?
Gitme gülüm.
Gitme..

ZEKÝ YÜCEEL / DUYDUÐUM SESSÝZLÝK - MART2007