Saç beni sırtını dönmüş harflere
Toparlansın cümleler
İki nokta koyduğum zamanların hatırına
Sahnedeki karanlık imge ışığımın sesi
Ey aşk sabahtan sonra çağırma beni
Tırnağımın dipleri acır şiire her dokunduğumda
Usulca kanar parmaklarımda mısralar
Başımı duvarlara vurmak
Yüreğimi yüreğinde duymak isterim
Üzerime çökünce akşamın tülleri
Ey aşk geceden sonra çağırma beni
Kök salar ıhlamur olur düşlerim
Taşların yüreğine kazınmış tohumlar saklarım
Çıplak ayak koştururum gölgene değmek için
Ağlarım yitirdiğim her kuytuda
Sonsuza dokunmak ister dudaklarımın izi
Ey aşk yarından sonra çağırma beni
Sürtük duygular saklar gece ininde
Bir köşede sızmış ürkek gözlerle bakarım
Son tınıya değdiririm ruhumdaki sesi
Elveda yazarım suya dönmüş yüzüme
Kirpiklerime asılma düşerse anılar geri
Ey aşk bu andan sonra çağırma beni
Bedenimdeki yaralar sensin sevgili
Müptelasıyım sızım sızım sızlayan hücrelerimin
Çekilsin gözlerimin önüne perde
Senden başkasını görmeyeyim
Biliyorum asmaya götürecekler son nefesi
Arsız kimseler bekleşirler başımda
Tesellisi kaybolmuş kırık plak gibi dönerim
Eteklerinde sema ile toprak gizli
Kovarım sonsuza dek hafakanları evimden
Abdest aldığım kanımla sularım kurumuş teni
Ey aşk ölümden sonra çağırma beni