Sen Sus Ey Ölüm
Dışıma içimi sundum çözüldü özüm
Şimdi senle sensiz bakar Yakup gözüm
Yanmış ama alevlenmemiş közüm
Benden bana bakışım ölümü hatırlatır
Çareyi çaresizlikte buldum, sustum
Sükutu bildim sessizliği gördüm
Daima varlığa yokluğu ördüm
Sen sus ey ölüm senle hissizlikte buluşurum
Suya düştü an damlada boğuldu zaman
Çöktü alemimde koca bir dam
Gönlüme düştü helal,nefsime düştü haram
Anladım makamı terk etmekmiş asıl makam
Ya candan geçmek lazım ya serden
Asla aslımı sundum asla vazgeçmeden
Son ve sonsuzluk aklımdan geçerken
Sen toprağıma karanfiller dik ben Rahmana giderken..
(
Sen Sus Ey Ölüm başlıklı yazı
sinan-cagir tarafından
28.05.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
