Bekirin Hikayesi1.bilüm.töre
Demiryolu dar geldi trenlere, yada bana öyle geliyor.İnsanlar bundan kırk
sene önce hep trenlerle yolculuk yaparlardı. Memleketlerine hep trenle
gelip giderlerdi.
O zaman tanıdım onları trende,aynı
konpartimandaydik.Delikanlı yirmibeşli yaşlardaydı ama yavuklusu olduğu
her halinden belli olan kızcağız herhalde onbeş,onaltı yaşlarındaydı
Kız
zaten konuşmuyor adama sokulmuş öylece ona bakarak oturuyor,delikanlıda
arasıra bizlerle öylesine konuşuyordu.Mecbur kalmasa konuşmayacaktı ama
kompartiman dolu olduğu için bazen zoraki sorduğumuz sorulara cevap
veriyordu.
Doğu şivesi hakimdi dillerinde kendi aralarında
konuştuklarını zaten bilemiyordum.Adı Bekir'di,Bekir çok yakışıklı bir
delikanlıydı çokda sertti.Sıgara içmeye koridora çıktığımızda Bekir'e
şunu sordum" evlimisin".Bu kız yavuklunmu yoksa sen bu kızı kaçırdınmı
diye?
Bekir gülümsedi abi hiç evli insanlara benziyormuyuz dedi
ama ben yinede sormak,öğrenmek istedim.Tren Kayseri'ye
yaklaşmıştı.Bekiri'n ve yavuklusunun üzerinde büyük bir korku olduğunu
hissediyordum.Bekir olanları anlattı bana abey ben bu kızı
kaçırdım,arkamıza düşmüşlerdir herhalde dedi
Anladım zaten
yakalanma korkusu hep vardı. Bilhassa kızın gözlerinden açıkça belliydi
bu.Tren Kayseri'de mola verince bizi dışarı çıkardı Bekir. .Kurban olam
ağbey ben kompartıman kapısını tren kalkana kadar kilitleceğim nolur
tren kalkana kadar dışarda beklermisiniz.
Hiç itiraz etmeden
dışarda bekledik trenin hareket saatini.Tren yavaş yavaş yol olmaya
başladı.Bizlerde oturduk yerlerimize hiç kimsede ses seda yok başladık
yolculuğa.
Benim yanımda sadece arkadaşım Yasin vardı, biz
Yasin'le memlekete hem gezmeye hemde hasat zamanı olduğu için babamlara
yardıma gitmiştik.Köyde en fazla bir ay kalıp dönüyorduk.Bekir'e kanım o
kadar kaynadıki inanın onu kardeşim gibi gördüm.Çok mert bir delikanlıya
benziyordu.
Valallah abi deyip başından geçenleri bana anlatacağını
söyledi.Bekir onüç yaşındayken memleketi Ağrı'dan Bursa'daki ablasının
yanına kaçmış,benimle karşılaşıncaya kadar birdahada memleketine üç dört senede bir gidiyormuş. .Memlekete canı hiç gidesi gelmiyormuş
ama ne yapsın garip annesi"Oğlum seni çok özledim" der dururmuş,bu
gitmelerde annesi içinmiş sadece onun hasretine dyanamıyormuş.
Yoksa
diyor Bekir asla dönmem diyordum aoralara abi diyordu.Sohbetimiz
derinleşiyordu.Sadece yavuklusu uyuyunca çıkabiliyorduk koridora.Çünkü
kız ürkek yaralı bir ceylan yavrusu gibiydi.
Bekirin ablası köyün
en güzel kızlarındanmış.Onu köyde beğenmeyen hiç bir delikanlı
yokmuş.Ablasına çok dünürler geliyormuş.Babası da onu istemediği,sevmediği birine sözlemiş.Bekirin ablası bu sözlüsünü hiç istemiyormuş ama
töreler açık belli varacak sözlüsüne töreler böyle yapacak hiçbirşeyi yokmuş.
Devamı gelecek
09.01.2011
İbrahim Yıldırım
(
Bekirin Hikayesi1.bilüm.töre başlıklı yazı
İ.YILDIRIM tarafından
10.02.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.