Boşalan Bir Kentin Kıyısında...
ben senle bilinmeyen bir mevsimi soluyorken
sanki gece bitmiş, şafak sökmüştü.
yalnızlıklarıma komşu bir şehir sıcaklığıydın
kaçıp kurtulmaklı tüm düşlerimdeyken sen...
İstanbul sen söyle,dilde mi sarhoş?
geçip gidiyorken bütün gemiler...
sabah,içi sıcak bir araba camından bakarken Boğazın mavi sularına
her ne arıyorsam yoktu gözümün degdiği yerlerde.
içimde karmaşık duygular.
gözleriyle konuşup,dudaklarıyla gülen bir kadın belki
ve belki sarkık dudaklı bir adam seven,
yoktu...
türkülerimin o gözlerinde ışığı en güzel saklayanı!
şiire,aşka,ölüme ve ölümsüzlüğe böylesi inanmışken
bakmasan ne olur her gün pencerenin altından geçen adama!
akşamları kimse bakmıyor zaten
içinde yaralar kanarken duvara düşen yansımasına...
hüzünlüyüm.
boşalan bir kentin kıyısında
sürgün vermesini bekliyorum ilkyazlarımın...
(
Boşalan Bir Kentin Kıyısında... başlıklı yazı
HimmetAYGÜT tarafından
17.02.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
