Karanlıktı gece…

Bir örtü gibi umutlarımın üzerinde.

Olmalıydım ama olamıyordum ben seninle,

Ya da karşıydım ben kendime…

Kasvet gecede değildi aslında, yüreğimin matemiydi bu endişe…

Uğrunda dev dalgalarla boğuşurken yüreğim,

Hiç zafer yoktu elimde,

Kapanmıştı tüm perdeler güne.

Gülüyordum hep, içim kan ağlarken bile.

Umursamaz, mutlu!!! Bir yalancı! ydım ben aslında,

Sen bilmesen de…

Fırtınalar umutlarımı da köklerinden koparma hevesindeyken

Savaşım kendimleydi hep!

Polyanna misali gülüşlerim, hep yanılttı belki seni de ben gibi…

Kalbim parçalanırken, şiddeti artarken kırgınlıklarımın,

Yine gülüyordum…

Kendime bile itiraf edemiyorken,sana ne diyebilirdim ki…

Hayatımı içime sakladım,

Gözlerimdeki hüzünlü gülüşlerimi ne gören vardı ne de bilen,

Belki sahte bir mutluluğun,

Gerçek başrolüydüm ben,

Sen bilmiyordun…

Işıltılar saçarken etrafıma

Belki de içimde kalan son ışıkları savuruyordum,

İnsafsızca…

Karanlıklar içine çekiyordu beni

Ben direniyordum…

Gündüz bulutlara, gece ay’a tutunuyordum

Yardım istiyordum

Çaresizce,

Sen bilmiyordun…

Dermanım kesiliyor, nefesim daralıyor artık,

Sessiz çığlıklarımı sadece kendim duyuyorum…

Bu oyunun senaryosu çok yordu yüreğimi,

Yırtıp atmak ve kendi oyunumu yazmak geliyor içimden

Yapamıyorum…

Kapatmalı bu perdeyi artık diyorum

Kapatamıyorum…

 

 

 

( Sen Bilmesen De... başlıklı yazı gokcen--celi tarafından 23.02.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu