Online Üye
Online Ziyaretçi
Eylül, ekim, kasım derken seni ne de çok özledik
Gözümüz kaldı göklerde hep yollarını gözledik
O kar beyaz yüreğinle barışa türküler söyle
Kalmaz gönlümüzde tasa, hayat bayram olur böyle
Üşümezsin bizim gibi; tipide, yağmurda, karda
Kar yolları kapatınca kalmazsın biz gibi darda
Çocukların sevgilisi, sensin kış ayının süsü
Gelinliğin lapa lapa göklerin beyaz örtüsü
Her tanesi bir parçandır ne de çok seversin karı
Seni pek zayıf düşürdü düşman belledin rüzgârı
Kara gözlerin kömürden, uzun burnun havuçtandır
Her şeyin yerli yerinde yalnız olmayan bir candır
Boynunda sımsıcak atkın, bir elinde de süpürgen
Pek tombuldur beyaz tenin, boyundan büyüktür gölgen
Maskotusun kış ayının kar beyaz gelinliğinle
Gülümsettin yüzümüzü bizden ne dilersen dile
Kış mevsimiyle birlikte katılınca aramıza
Dağıttın efkârımızı, merhem oldun yaramıza
Kış sonrası yaz gelse de seni nasıl unuturuz?
Tatlı hatıralarınla gönlümüzü avuturuz
Fitne fesat yoktur sende, için dışın bembeyazdır
Tenini dipdiri tutan bizi üşüten ayazdır
Kar çekilince topraktan derin uykulara daldın
Kış sonu yitirdik seni, albümlerimizde kaldın
Büyüdük, kocaman olduk, yıllar ne de çabuk geçti
Seni hatırlatan her şey hayal dünyamızdan göçtü
Ne çok isterdim yürekten bir kez daha çocuk olsam
Hayatın sonbaharında kuru yaprak gibi solsam
Şimdi saçlarımda aklar gönlümüze yağıyor kar
Kurtar mahpus yüreğimi yetişsene gül yüzlü yâr!...
M.NİHAT MALKOÇ