İsimsizim
Ne günüm belli ne de ayım konmamış bile adım
Yağmurlu bir günmüş öyle demişti babam.
Zaten istenmemişim davetsizmiş gelişim
Sarmışlar kara kundağa ama ağlamamışım.
Hala ağlamıyorum gözlerim isyanlarda.
Öyle bir gurur var ki benliğimde acılara
O yüzden saklı gözyaşım özümde yüreğimde
Neden doğdum neden varım bu anlamsız alemde
Tanrı böyle istemiş öyle söylerdi ‘’babam’’
Oysa o bir erkek evlat beklermiş yaratandan
Hep sustum yıllar geçti büyüdü isyanlarım
Asileşti ruhum da sevgiyi hiç tanımadım
Gündüzlere dosttum ben gecelerse düşmanım.
İşkenceydi geceler olmazdı hiç sabahlar
Filistin askısında bağlıydı bu ellerim,
Ta ki uzaklardan tan ağarana kadar.
Gözlerim bir noktaya takılı öylece durur
Bir gün derdim içimden bir gün bitecek bu azaplar.
Ben susardım, yüreğimde büyürdü hep yangınlar
Acılar içindeyim bitecek bu akşamlar
Sabrım sınavlarda gözlerim karanlıkta
İntikam derdi yüreğim ama bir gün mutlaka
Azalarım da benle dayanırdık acıya
Sus olurdum sadece isyanım çıkardı arşa
Tek suçum beklenen olmayışımdı benim
Annem yoktu yanımda kâbuslar içindeydim
Acılar onu da bitirmiş ve gitmişti o da
Yapayalnız kalmıştım kapkaranlık bu arzda
Özgürlüktü özlemim akardı damarımda
Sessiz çığlıklarımı duyan yoktu yanımda
Bir gün ıssız hücreme sanki bir güneş doğdu
Karanlığa aşina bu gözlerim kör oldu
Girdi özgürlük içeri çözdü prangalarımı.
Gel dedi hürsün artık hürriyet koydu adımı
Dik başım hiç eğilmedi sadece suskundum ben.
Bana reva görülen acılarımdı dile gelen
Şimdi ’’ intikam’’ diye haykırıyordu içimden
İşte savaş çığlığım başladı o büyük günden
Oysa istenmeyendim kara kundaklı bebek
Ama beyazı seçtim ben verecektim büyük emek
Adım hürriyetti soyadımsa can melek
Kötülereydi garezim yok etmekti niyetim
Bunun için ben iyiliğe o güden beri ant içtim
Ah! Babam beni zaten hiç istememişti.
Yoktu artık hiç kimsem ben herkesim herkes ben.
Sevgiyi tanımadım aşk ta neymiş bilmedim.
İlk aşkım vatanımdı özgürlükse bayrağım
Tanrı böyle istedi, derdi ya hep babam.
Tanrı böyle istedi vatan şimdi tüm sevdam…
Mübeccel