Tam hazan bitti bitiyor derken,

Yine yüreðim sarý yapraklar arasýnda,

Savrulup sürükleniyor,

Zemheriyle bahar yarýsýnda kalýyorum.

Ne kadar uðraþsamda olmuyor iþte

Ayrýlýk hep yaný baþýmda nöbet tutuyor

Yokluðun;

Sonu yazýlmamýþ bir baþucu kitabý gibi,

Sayfalar içinde seni arýyor,

Okudukça,

Mutlu sonu sabýrsýzlýkla bekliyorum.

Her gece

Kelimler arasýnda seninle buluþuyor ve

Ýsimsiz romanýmsýn diyorum

Anlýyorum ki

Ben seni yirmi dokuz harfle seviyorum.

 Bir umut…

Ya sonrasý?

Yarasa gibi asýyorum kendimi geceye.

Baþ aþaðý olmuþ duygularýmla,

Odaklanýyorum tek noktaya.

Yasaklýyorum günün ilk ýþýklarýný.

Karanlýkla sözlenmiþiz,

Ben ona yar, o bana yaren

Toplayýp gidiyoruz

Dökülen ne varsa aþktan yana,

Býrakmadan arkamýzda  bir kýrýntý.

Bahar müjdecileri çoktan unutmuþ buralarý.

Bundandýr yüreðimdeki hazanlar bitmez,

Bundandýr dallarýmda hiç kar eksilmez.

Bana ne güllerle papatyalar,

Kelebeklerle göçmen kuþlardan

Bir yaprak daha çevirirken ömür sayfasýndan,

Anladým ki kaçýþ yok

Ayrýlýk denilen bu aþk acýsýndan…

Gamze YAÐMUR.