Kayıp Yaşamlar / 1
Daha küçük yaşta,bir sabah kapının önünde oynarken babası telaşlı bir şekilde eve gelmiş,içerde annesiyle ateşli bir konuşma yapmış ,çıkıp gitmişti.Her zamanki babası değildi bu yanından geçerken yüzüne bile bakmayan adam.Oysa ne zaman kapıda karşılaşsalar kucağına alır ,öper koklardı Cemile`yi...Giden adamın ardından bakakalmıştı da,annesinin sesiyle kendine geldi Cemile.
-Kızım,ne bu hal !Yine toza toprağa batmışsın...demiş ve söylendikçe söylenmişti de Cemile`nin aklı fikri az önce giden babasındaydı.Nasıl olurdu,ne gelirken görmüş kucaklamış ne giderken öpmüştü Cemile`yi...
Babasının birçok yaramazlığını biliyordu da her defasında bir öpücüğü ,o dev kanatlarının arasına alması unutturuyordu bu yaramazlıkları çocuk dünyasında.Ama bugün çok kırılmıştı babasına.Ellerinin tozunu da unutup sıkıca sarıldı annesinin kızgın yüreğine...Toz toprak içinde kalmıştı annenin yüzü gözü...
Kızının sessiz ağlayışına dayanamamış anne de içindeki fırtınanın kopardığı yangınları salmıştı göz pınarlarından,yavrum derken...
Bir başkaydı şimdi anne-kızın kucaklaşmaları.Daha sıkı sarılmışlar,kaybetmek istemezcesine sevgilerini göz yaşlarıyla perçinliyorlardı.Ne kadar sürdü bu hal bilinmez ama ,cemile anne kucağında uyuyakalmıştı.Annesi onu uyandırmaya kıyamadığı için kucağında gezdirdi bir süre odaların karanlıklığında.
Cemile gözlerini açtığında bir başka mekanda buldu kendini iki yanında iki melek...İkisi de öyle içten tebessüm ediyordu ki bu güzelliği kaybetmemek istercesine yeniden yumdu gözlerini.İşte o zaman kaybolmuştu gördükleri.Korkuyla açtı gözlerini tekrar.İkisine birden sarıldı ,öptükçe öptü her ikisini de defalarca...Bırakmayın beni,bırakmayın diyordu...
Bir sevgi halesi oluşmuştu Cemile`nin korkulu dünyasında.Sanki birgün olacakmış da annesini ,babasını kaybedecekmiş gibi bir duyguya kapılıyordu,çoğu kez de uykuluyken.Uykudan uyanırken özellikle...Hele ki annesiyle babasının birbirine sesini yükseltmeleri,bağırmaları sık olmasa da hep korkularının kaynağıydı.
Geçmişinde çoook eskilerde bir yaşanmışlık var gibiydi.Kavgaların hiç bitip tükenmediği .Ne zaman annesi babası bir tartışmaya girse,dua ederdi Allah`a ,o küçücük ellerini açıp.Dua ederken gözlerinden pul pul yaşlar akardı da sessizdi hıçkırığı...duyulmazdı sadece gözleri kızarırdı,buğulanırdı.
Gözlerini açıp annesi ve babasını kucaklamış içine akıtmıştı yine o sessiz göz yaşlarını da uyuyakalmıştı anne kucağında.Babası yatırmasını istemiş ,annesi kıyamamıştı bu meleğin yeniden uyanmasına.Bir yandan saçlarını okşarken diğer yandan ellerini öpüyordu .O, minicik eller sımsıcaktı.
Bir saat kadar anne yüreğine yasılı uyuyakalmıştı Cemile...Uyanırken yine karşısında o melek vardı .Anne kılığına girmiş hep gülen varlık.
-Kalktın mı kızım ,günaydın derken şefkatin sıcaklığını hissettiriyordu bu minicik yüreğe.
-Kalktım anneciğim ,kalktım...Babam nerde ?
-İçerde yatıyor kızım...
-Anneciğim bu ev bizim değil,kimin evi burası.
-Bundan sonra bizim evimiz kızım...anlatırım sana.
Şaşkın şaşkın etrafına bakıyordu Cemile,bir kez daha yıkılmıştı hayalleri.Her defasında yeni arkadaşlar bulmakta zorlanıyordu.Küçücük dünyasında yıkımlar oluşturmaktaydı bu sık sık ev değiştirmeler.Her defasında itiraz ediyor ağlıyor ,küsüyor ama bir şey değişmiyordu.Yine öyle olacaktı,olmuştu da.Küstü ,çekildi bir köşeye .Akşama kadar konuşmadı ne annesiyle ,ne babasıyla...Ta ki ,güzel bir konuşan bebekle gelip öpücüklerle gönlünü alıncaya kadar babası.
(
Kayıp Yaşamlar / 1 başlıklı yazı
Lütuf VELİ tarafından
28.05.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
