T Ü K E N İ Ş
/ Öz,
göze mahkûm olunca
Çölü vaha görürmüş, göz…/
İzler bıraktın kumsalımda
Boşluklarıma sızan ışıktın
Güneş tutuşurken kucağımda
Sadakatimi yoldan çıkarıyordu
O illegal sıcaklığın
Tutku girdabına kapılmıştı bir kez bedenim
Terinle sarmaş dolaştı yanık tenim
İzlerin yapışırken hücrelerime
Kanıma girdin yavaş yavaş
Urbam artık
Senli kumaş
Özümü dinlemezken sözüm
Basiretimi perdeledi haris gözüm
Güz yangınının odağında
Sakındığım yağmurla ıslanandım
Kahretsin
Kurbanıydım yasak bir aşkın
Bu hallere düşecek adam mıydım?
/ Göz, göre göre aldanınca
Mum gibi erirmiş kabında, öz…/
(
T Ü K E N İ Ş başlıklı yazı
HasanYAYLACI tarafından
6.06.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
