Online Üye
Online Ziyaretçi
Halim ortada kendinden kalabalık mekân
Bağrıma esen rüzgara dilenci ruhum
Kendimi koydum kendimin yerine
Kimim ben
Yoluma çıkan gözlerine emanet etmiştim ruhumu
Aceleye geldi emaneti bırakmam
Karanlıkmış ilerisi
Ben umutla yarınlar doğurdum şiirlerimde
Hep kürtaja maruz kaldı kelimelerim
Yeniden aşeriyorum yarına dair
Hırsızlık yaptım imgelerimden
Gökkuşağının renklerini çaldım
Aynalara ikram ettim hepsini
Beni yansıtanlar karardı nedense
Sonra...Adımı kör kurşuna yazdım
Sürdüm namlu ağzına
Hedefte ben...
Ağzım açık kaldı
Dokundum kabzasına silahın
düşündüm
Bir sıkımlık canmış hayat...
Ama basamadım tetiğe
Emanete hıyanet etmeyeyim diye…
adem efiloğlu / ahir-i kalem