Online Üye
Online Ziyaretçi
göz bebeklerinde hayat...
oysa, sekiz yerimde diyor
sekiz yerimde kanserli yaralar...
spiker soruyor :
bizden bir isteğin var mı?
al şafaklar gibi mi ne, gülüyor
Atam!
emanetlerin
göz göre göre çürütülüyor...
görev bekleyen
400.000'den biriyim
ayrıcalık istemiyorum diyor,
herkese iş, herkese aş...
Şafak Öğretmenim ne güzel söylüyor.
yarı sisli gözleri
muhtemel utancımızı yüzümüze vurmamak için,
o bir aşk anlatıyor
o bir çılgın çocuk
bir umut, bir isyan
bir ben miyim, utancımdan geberen!
ve şu an
bir müteahhit
paranın aydınlığı anasının gözleriyle
tv ekranlarında endam eyliyor...
sevsinler sizi
Şafaklarımızı karartan
yeni dünya dinsizleri...
Not: Bu şiiri 27.10 2010'da yazdığımda, bir tv programı izliyordum ve
“birdendi gözyaşlarım” demişim, şiirin altına...
Yine Not: Bu gün köprüde tıkanmış bir halde dururken, radyodan öğrendim,
Şafak Öğretmeni kaybettiğimizi…