Online Üye
Online Ziyaretçi
Dünya'ya gelirken, serveti vardı.
Baba'dan atadan, dededen kaldı.
Biraz da kendisi, çırptı da çaldı.
Hep düşeş attı, hayatı baldı.
Tınmadı mazlumu, yüreği dardı.
Dünya'yı dolaştı, kadınlar sardı.
Sevdadan uzaktı, okşayıp saldı.
Hep düşeş attı, hayatı baldı.
Kimseyi sevmedi, kendine yardı.
Etrafı dalkavuk, insanlardandı.
Başına buyruktu, zararı kârdı.
Hep düşeş attı, hayatı baldı.
Bilmezdi ekmeği, kaç paradandı.
Aşçısı, şoförü, uşağı vardı.
Var yemez amcaydı, derdi paraydı.
Hep düşeş attı, hayatı baldı.
Hep yek atanlara, tepeden baktı.
Az geldi serveti, onlardan çaldı.
Şu fani dünyayı, hiç bitmez sandı.
Hep düşeş attı, hayatı baldı.
Bir gün hastalandı, haberler saldı.
Tüm dalkavukları, geldi toplandı.
Mirası sordular, dedi nem kaldı.
Hep düşeş attı, hayatı baldı.
Birden şaşaladı, bir telaş aldı.
Dostu var sanmıştı, ama aldandı.
İlk defa ağladı, rengi sarardı.
Hep düşeş attı, hayatı baldı.
Bir yudum su içti, lakin yutmadı.
Son nefesinde de, su harcamadı.
Toprak ıslatmaya, testide kaldı.
Hep düşeş attı, hayatı baldı.
Koskoca hayatı, neye yaradı?
Işıklar sönünce, dua almadı.
Bir daha adını, duyan olmadı.
Hep düşeş attı, hayatı baldı.
Kefenin cebi yok, çok ahlar aldı.
Dünya malı yine, dünyada kaldı.
Topraktan gelmişti, yeri topraktı.
Hep düşeş attı, hayatı baldı.