Bir süre sonra müsaade isteyerek ayrýldý evden.Böyle lüks ihtiþamlý bir evden açýlan bahçe kapýsý ile yine o köhne yýkýk dökük evlerin arasýndan evine doðru yol almaya baþladý.Dar Sokaklardan yürürken esen rüzgar, sol tarafta dolup taþmýþ, belki haftalardýr kaldýrýlmayan çöpün kokusunu burnuna getiriyordu.Ekþidi yüzü, bir süre önce bulunduðu ortam ile yaþadýðý ortamýn tezatý beyninde çeliþkiler oluþtururken evine kadar gelmiþti. Eþi açtý kapýyý.Kocaman bir tebessüm ile ;

--Hoþ geldin Mehmet… dedi.

--Hoþbulduk dedi Mehmet.Yine cývýl cývýldý eþi.Biþeyler vardý yine ya, çýkardý az sonra.

Oðlu geldi peltek peltek koþmasý ile.Sarýldý babasýnýn boynuna.Öptü kokladý yine oðlunu.

Yemekten sonra yine bir aðýrlýk çökmüþtü üstüne.Televizyondaki diziye baksa da, günün yorgunluðundan gözleri git gide aðýrlaþýyordu.Çay tam zamanýnda yetiþmiþti.Eþi hemen konuya girdi. Pazartesi annesi,babasý ve ablasý geliyordu.Uzak þehirdelerdi. Ancak senede bir kere gelebilirlerdi.Görünürde eþinin bu sevincine ortak olmaya çalýþtý ya, bu yeni masraftan baþka pek anlam ifade etmiyordu Mehmet için.Hele yine kayýnbabasýnýn o küçümseyici bakýþlarýna maruz kalmak… Sýkýntýlý bir hafta bekliyordu kendisini.

Ertesi gün, iþ çýkýþý yine direk o eve gelmiþti. Malzemelerle dolu çantasý ile çaldý bahçe kapýsýnýn zilini. Çok beklemeden açýldý kapý.Yine garip duygularla bahçe kapýsýndan içeri girip patika yoldan evin kapýsýna geldi.Yaþlý adamýn güleryüzlü tavýrlarý ile usul usul eve girip mutfaða geçtiler. Elindeki çantayý açýp malzemeleri çýkarmaya baþladý. Biraz sonra evin yaþlý hanýmý da geldi. Yanlarýna dikildi. Gözleri kadýnýn kollarýna takýlmýþtý. Sarý sarý burma bilezikler ýþýl ýþýl parlýyordu. Kendisine bir þeyler anlatýrken, buruþuk ellerini hareket ettirdikçe Mehmet’in gözleri hep kolundaki bileziklere kayýyordu. Parmaðýnda estetiði pek olmayan ama oldukça kalýn iki yüzük vardý. Onlara baktýkça içindeki bu garip haza anlam veremiyor, bu kýpýrtý bu garip hissi anlamlandýramýyordu. Saat 21.30 olmuþtu.Yaþlý insanlardý nede olsa.Bugünlük yeter diye geçirdi içinden.Yarýn devam edeceðini söyleyip usul usul toparladý eþyalarýný.

Eve geldiðinde artýk saat 10 olmuþtu. Funda açtý kapýyý.

--Hoþgelin caným… Dedi Funda.

--Hobulduk dedi Mehmet kýsýk bir ses ile.Çýkardý ayakkabýlarýný.Kapýnýn dýþýna koydu.Yatak odasýna geçip hemen üzerini deðiþtirdi. Bir duþ aldý ardýndan. Efe Çaðlar’a baktý.Odasýnda uyuyordu.Geçti oðlunu öptü kokladý yataðýnda.Çok acýkmýþtý.Sobanýn yanýna kurulan yer sofrasýnda güzelce karnýný doyurdu. Geçti kanepeye oturdu. Çay geldi ardýndan.Funda geldi yanýna oturdu.

--Çok çalýþýyorsun Mehmet.Çok özlüyoruz seni.Efe Çaðlar da özlüyor.

--Bende özlüyorum sizi.Ama naparsýn çalýþmak gerek, bizim þartlarýmýz da böyle iþte. Dedi Mehmet.Funda biraz daha sokuldu eþinin yanýna.Baþýný omzuna koydu. Mehmet güzel saçlarýna bir öpücük kondurdu Funda’nýn. Ardýndan ellerini tuttu eþinin. Narin yumuþacýk ellerine parmaklarýna baktý. Ne kadarda çýplaktý.O kadýn geldi bir an aklýna.Buruþuk çirkin elleri ile o Yaþlý kadýn.Ve ýþýl ýþýl yanan o altýnlar. Kaþlarýný çattý birden. Bu anlamsýz birliktelik karýþtýrdý kafasýný. Bu düþüncenin aklýna gelmesini yadýrgadý.

Sabah gözlerini açtýðýnda Efe Çaðlar yanýnda yüzü, saçlarý ile oynuyordu.

--Baba … baba … diyordu. Mehmet iyice açtý gözlerini.Baba oðul yatakta bir oyuna tutuþtular.Bir süre sonra Funda ‘ da geldi.Oda ortak oldu bu oyuna.Güle oynaya kalkýp kahvaltýlarýný yaptýlar. Bir süre sonra iþ kýyafetlerini giydi Mehmet. Alamancýlarýn evini bugün bitirmeliydi.Ýþi bitirip üçbeþ kuruþ bugün alsa iyi olacaktý.Yarýn kayýnbabasý kaynanasý geliyordu.Funda;

--Bugün gitmesen olmazmý.Bugün Pazar, Biraz gezdirseydin bizi.hem herkesin eþi evde bugün. Son cümlesi hoþuna gitmemiþti.

--Gitmem lazým. Dedi.Usul usul Alamancýlarýn evine doðru yürümeye baþladý.Bazan onun baþka bir dünyada yaþadýðýný sanýyordu. Neticede kendisinin iþi geliri belliydi. Gelirlerine göre yaþamayý öðrenmeleri yerinde durduk yere þimdi perdeye o kadar borçlanmýþtý. Yarýn misafirler geliyordu. Bunlar nerden karþýlanacaktý. Kim ödeyecekti. Neden bu kadar ilgisizdi sanki bu evin geçiminden.Caný sýkýlmýþtý.

Alamancýlarýn eve gelip mutfaða geçti. Çantasýný açýp malzemelerini çýkardý.Çalýþmaya baþladý.Yýllardýr bu iþin içindeydi.Ýþinin ehli olmuþtu artýk. Öðleden sonra saat 3 gibi iþ bitmiþti. Temiz bir iþçilik çýkarmýþtý. Yaþlý adamýn ýsrarýna dayanamayýp yemeðe kalmaya karar vermiþti. Lavaboya geçip elini yüzünü yýkadý.Üstünü baþýný elinden geldiði kadar temizlemeye çalýþtý.Önde Yaþlý adam salona geçtiler.Kýyafetinin temizliðine güvenemediðinden kanepeye oturup oturmamakta tereddüt etti.

--Otur yeðenim otur. Dedi yaþlý adam.Kývrýldý bir köþesine.Karþý vitrinin kenarýnda bulunan koca boy aynasýnda kendisi ile yüz yüze geldi.Yakýþtýramadý birden bu lüks içerisine kendisini. Kapý çalmýþtý. Mutfak tadilatta olduðundan yemeði dýþardan söylemiþlerdi. Karýþýk kebaplar içecekler ile yaþlý kadýn masayý donattý.Ýyice bir karnýný doyurdu.Bir süre sonra yaþlý adam usulca doðruldu yerinden.Yatak odasýna yöneldi.Mehmet sýrtý ona dönük olmasýna raðmen, açýk kalan yatak odasý kapýsýndan da faydalanarak, aynadan görebiliyordu Yaþlý adamý.Sað altta bulunan çekmecelerin üstten 2. gözünü açmýþ, önce bir havlu çýkarmýþ,ardýndan dantel iþlemeli sehpa örtüsü içerisinde bulunan tomar ile paralarýn içerisinden tek bir yüzlüðü çýkararak cebine koymuþtu. Usul usul yeniden salona girip ;

--Buyur yeðenim… diye 100 TL ‘yi uzatmýþtý.Mehmet alýp parayý cebine koydu.Ýhtiyar adam devam etti;

--Eline koluna saðlýk.Güzel iþ çýkardýn.

--Saðol Amca.Dedi Mehmet.Bir süre sonra vedalaþýp ayrýldý evden.Bir süre sonra evine geldi.Kapýyý çaldý açan yoktu.Fazla düþünmedi.Kesin Leyla’lara gitmiþti.Leyla Funda’nýn en yakýn arkadaþý idi.Komþulardý.50 metre kadar ilerde oturuyorlardý. Neden haber vermemiþti ki gideceðini.Bir öfke belirdi içinde önce. Sonra düþününce ona da hakverdi.Bunalýyordu evde belli.Anahtarý ile açtý kapýyý.Girdi içeri.Televizyonu açtý.Gözleri televizyondaydý ya, aklý olmadýk þeylerle meþguldü.Bir ara toparlanýyor, kendi kendine konuþuyordu.