--Babaaaaaa dedi Efe Çaðlar.Oyunlar oynadýlar oðlu ile.Funda bir süre sonra elinde bir kaðýt kalemle geldi yanýna.Bunun ne anlama geldiðini az çok biliyordu Mehmet.Yarýn misafirleri geliyordu.Evin ihtiyaçlarý alýnacaktý.Sonra uzunca bir liste hazýrladý Funda. Mahallede bulunan marketin yolunu tuttu Mehmet.Aldý listede ne var ne yok.cebindeki 100 TL yi verdi. Gerisini yazdýrdý.

Akþam Mehmet’in annesi babasý geldi.Yemeði kendilerinde yediler. Çay faslýna geçilecekti ki, yukarýdan ev sahibi Süleyman Bey ve eþi de inmiþti aþaðýya. Mutfak, oturma odasý ve yatak odasýndan ibaret bu köhne, küçük ev iyice kalabalýk olmuþtu. Halasý Ayþegül ile Efe Çaðlar oyunlar oynuyor, sohbet muhabbet koyulaþýyordu. Ara sýra oluþan sessizliði o an pekte kimsenin izlemediði televizyon bozuyordu. Yeni demlenmiþ çay, herkese servis edildikten sonra çaydanlýk, bu kýþ son günlerini yaþayan sobanýn üzerine konulmuþtu. Siyasetten, ekonomiden, yaklaþmakta olan kurban bayramýndan, alýnacak kurbanlýklardan laf  uzadý gitti.Bir süre sonra okunan yatsý ezaný ile herkes oturuþunu bir düzenlemiþ, ev sahipleri olan Süleyman Bey hareketlenmiþti.

--Ya Allah…Haydi namaza gidelim.Bu davet üzerine Mehmet’in babasý da ayaklanmýþtý.Mehmet’de onlara katýlmasý gerektiðini hissetmiþ o da kalkmýþtý.Üçü beraber yola koyulmuþtu ki, Efe Çaðlar babasýnýn bacaðýna sarýlmýþtý.Oda gitmek istiyordu. Mehmet;

--Oðlum sen kal, bak halan küser sonra… Biraz daha büyü öyle götürürüm seni. Oðlunun biraz daha büyüyüp kendisi ile camiye namaza gelebileceði düþüncesi bir an mutlu etmiþti kendisini. Artýk yýldýzlar gökyüzünde daha da fazla gözükse de hala soðuktu dýþarýsý. Sokak lambalarýnýn kimisi patlamýþ, kimisi zar zor ýþýtýyordu caddeleri. Ara sokaklardan hýzlý adýmlarla Camiye doðru yürümeye baþladýlar.Saðda solda koþuþturan kediler, çöplükte gezinen sokak köpekleri. Yaðýþ olmamasýna raðmen insanýn içine iþleyen bir soðuk. 5 dakikaya kadar gelmiþlerdi camiye. Ev sahibi ve babasý abdestliydi mutlak. Onlar direk girmiþ namaza baþlamýþtý. Kendisi abdest almak için caminin çeþmesine yöneldi. Ceketini askýlýða asýp abdest almak için oturmuþtu ki, yanýnda Alamancý amcayý fark etti.Demek oda vakit namazlarýna camiye geliyordu. Hýzlý bir þekilde abdestini alýp içeri girmiþti. Sünneti kýlýp hoca ile birlikte farza geçmiþlerdi. Hoca namazý kýldýrýyordu ya, Mehmet’in aklý baþka yerlerdeydi. Günün yorgunluðu, yarýn gelecek misafirler, markete olan borç… 1 ay sonraki kurban bayramý. Kurban parasý….Alamancýlar… Yaþlý kadýn… Buruþuk el….Altýn… Bilezik … Afalladý birden.Ne oluyordu kendisine. Bu ekonomik sýkýntýlar nasýl bunlarý çaðrýþtýrýyordu. Namazda bile bunu nasýl düþünebiliyordu.

--Tövbeee.Tövbe diye geçirdi içinden. Namazdan gelip misafirleri yolcu ettiðinden saat gecenin gece yarýsýný bulmuþtu.Yataða geçti uzandý.Eþi Efe Çaðlar’ý uyutmuþ yeni yatak odasýna girmiþti.Yataðýn etrafýnda dolaþýyor, geceliðini dolaptan çýkarýyor, oda yatma hazýrlýðý yapýyordu.Mehmet baþýný tavana dayamýþ, iki elini baþýnýn ardýna koymuþ öylece duruyordu.Bir kaç gündür aklýndan çýkmayan bu düþünceyi sorguluyor, kendi kendini anlamaya çalýþýyordu.Böyle bir þey… Olabilir miydi? Nasýl olurdu? Ya yakalanýrsa… Mükemmel bir planla neden yakalansaydý ki…Yoo olmazdý.Nasýl düþüncelerdi bunlar olacak iþmiydi.Plan mükemmel plan.Kimse duymadan kimse bilmeden. Tanrý görüyordu.O her þeyi görüyordu.Ne kadar günahtý.Ne kadar ayýptý. Hiç kendisine yakýþýr mýydý böyle bir þey.Hem tüm bunlarý nasýl düþüne biliyordu.Kendisine inanamýyordu.Eþi bitirdi iþini yanýna sokuldu. Kývrýldý yanýna.

--Hayrola? Dedi.Ne düþünüyorsun..

--Hiç … dedi Mehmet Hiç bir þey yok.

….

Ertesi gün iþ yerinden çýkýp eve geldiðinde kapýnýn önünde gördüðü araba, içerdeki ayakkabý kalabalýðý, beklenen misafirlerin geldiðini haber veriyordu. Yüzüne bir tebessüm yaymaya çalýþtý.Kirli tozlu iþ kýyafeti ile girdi içeri.