Sokak Çocuğu
Yırtık elbisesi içinde,
Çamura batmış yüzü ile
Saf bir şekilde bakıyordu gözlerime.
Sanki bir şeyler istercesine
Sakın ha! Yanlış anlamayın.
Onun istediği ne para ne de pul.
Hafif bir tebessüm, sıcak bir kucak.
Yeter de artar bile
O zaman sevinir bu yavrucak.
Çok mu göreyim kendisine
Tebessüm ettim yanına gidip de
Ne kadar da mutlu oldu.
Sordum yokmuş anası babası
Sokaklarmış onun yuvası
Belli susamış sevgiye,
Hiç görmemiş ki bir damlasını bile.
Diz çöktüm yanına
Gözlerine tekrar tekrar baktım doyasıya
Kanım kaynadı bu Sokak Çocuğuna
Sarmak geldi içimden kollarımla sıkıca
Araladım kollarımı ‘gel’ dedim fısıltıyla
Hadi gel korkma
Öyle bir sarıldı ki boynuma
Yıllardır çektiğim hasret bitti, dercesine.
Zor tuttum kendimi ağlamamak için
Küçük bir melek gibiydi kollarımın arasında
Eridiğimi hissettim
Vücudumu saran sıcaklığında.
Bir an utandım kendimden
Sokak çocuğu, dediğim için.
Onu sokaklarda bırakan
Sokak çocuğu yapan
Yıllarca sevgiden mahrum edip
Aç, açık gezdiren biz değil miydik?
Utandım nefret ettim kendimden.
Utandım
Ayaklar altına alıp da,
Sokak çocuklarına çok görüp
Veremediğimiz o yüce sevgiden.
Utandım
Onları arsızlığa, hırsızlığa iten insanlardan
Utandım ben
İnsanlığa sığmayan insanlıktan.
Ayşe Duran
(
Sokak Çocuğu başlıklı yazı
Ayşe Duran tarafından
22.06.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
