yine kayboluyorum yokluðunun uçsuz bucaksýz sokaklarýnda...sensiz geçen bir bayram sabahý daha ve kalabalýk yalnýzlýðýmý yüzüme vururcasýna mutlu...uzanýyorum yataðýma içimde acýyan parçana ninni söylüyorum uyusunda canýmý yakmasýn diye...o uyudukça sen ölüyorsun...aðzýmda mutsuzluðun acý tadý..o uyudukça yaklaþan ölümün tatlý huzuru doluyor bedenime...ilk defa bu kadar çok istiyorum senden kalan parçamýn ölümünü...onu öldürmeyi düþünemeyen ben sanýrým zamana yeniliyorum bu sabah...ve içimdeki parçan uyudukça aðýrlaþýyor göz kapaklarým...mutlu rüyalara adým adým yürüyorum...ve en sonunda sen hafýzamda tatlý bir rüya olarak kalýyorsun ve ben seni düþünmeden uyumanýn tadýný varýyorum bu gece ilk defa...!