Ekonomik yoksunlar, gelecek kaygýsýyla, evlatlarýný, baþarýlarý nispetinde yönlendirmeye çalýþýrken, imkanlarýn kýsýtlý oluþu bazen yollarý kapatýverir.

     Okullardan beklenen, evrensel insanlýk deðerlerine sahip, bilinçli ve üretken vatandaþ olacak bireyler yetiþtirmektir. Okullarýn maksadý da bu olmalý; ancak okullarýn fiziki varlýklarý ve eðitim süreci, görünen, görünmeyen, görmezden gelinen, önemsenmeyen ve en önemlisi aþýlamayan çeliþkilerle dolu.

     Okulun ilk gününde, kimi çocuk büyümüþ olma heyecanýyla hoplaya zýplaya, kimisi, annesinden ayrýlmanýn zorluðuyla ayaðýný sürüye sürüye okula gider. Ýsteyerek de gitse, istemeyerek de, götüren ebeveyn, çocuðunun dürüst, çalýþkan, baþarýlý, adaletli,saygýlý bir insan olmasý ümidini taþýr.

     Körpe beyin ilk gün hummalý bir pazarlýða þahit olur. Masada oturan kravatlý adam yada döpiyesli kadýn, devletin yeterli ödenek vermediðinden baþlayarak, biriktirdiði bütün dertlerini velinin üstüne kusar. Körpe harddiske ilk çizik atýlýr; devlet halkýný kandýrýyor.

     Þirinleþtirilerek katký payýna dönüþen kayýt parasý, devletin eli kirlenmesin diye velilerden birine toplatýlýr. Baba ya da anne ekonomik zorluklar üzerinden sürdürdüðü acýndýrma ve indirim dilenmeleriyle harddiske ikinci çiziði atar; ajitasyon ve vicdan sömürüsü bu memlekette iþ yapar.

     Müdürün kozu en büyüktür ” öyleyse baþka okula götür”. Pazarlýkta kaybeden hep velidir.Buna raðmen, yalancý gülücüklerle bezeli kocaman bir teþekkür býrakýlýr. Harddiske bir çizik daha ; ikna edemezsen tehdit et. Babam bile boyun eðdi. Demek ki tehdit iþe yarýyor.

     Okulun ilk günü yeni arkadaþlarla neþe içinde gelip geçer. Akþam evde günün deðerlendirilmesinde, verilen katký payýnýn bütçeye verdiði zarardan, müdürün anlayýþ kýtlýðýndan bahsedilirken çizikler artar; okula gitmek aileye zarar veriyor, öðretmenler aileyi zor durumda býraktýðýndan sevilesi insanlar deðildir.

     Daha ilk gün dürüstlük, azim, saygý, güven, hoþgörü ve çalýþkanlýk minik beyinlerde flulaþýr. Kandýrma, dilenme, boyun eðme,güvensizlik, riya ve hoþgörmezlik netleþmeye baþlar. Neye niyet, neye kýsmet.

     Saðlýklý bir neslimiz olsun isteriz. Çocuklarýmýz kötü alýþkanlýklara meyletmesinler.

   Bakýþ açýsý ve ufku geniþ çocuklarýmýz olsun isteriz. Hayatlarýný çeþitlendirsinler, monotonluk kaynaklý stres illetine yakalanmasýnlar.

   Sýnavlara hazýrlýk sürecinin çok erkenlere çekilmesinin yarattýðý puan odaklý eðitim sistemi sýnavda sorusu olmayan dersleri yutan elemanla çarpmaktadýr. Gerçi bu çarpýmýn iþleme hiçbir etkisi yoktur. Zaten pek çok okul, sanki apartmandan dönüþtürülmüþ gibi, sadece dört duvardan ibarettir. Beden eðitimi, müzik ve resim derslerinin hem veliler hem de eðiticiler gözündeki yeri de bilinen bir gerçektir.

     Ýnsanýn saðlýklý yaþam alýþkanlýðý kazanacaðý beden eðitimi dersleri, çevreye bakýþ açýsýný ve algýyý geliþtiren resim dersleri, ruhu saðlýðý ve iletiþim için vazgeçilmez müzik dersleri hep yasak savma kabilinden yapýlýr ya da puan odaklý dersleri takviye için kullanýlýr. Böylece, bedeni dengesiz beslenen genç insanýn, beyni de dengesiz geliþmeye baþlar.

     Böylece sigara içen, þiþman, çabuk rahatsýzlanan, saðlýklý(?) spor izleyicisi nesiller, baktýðýnda tek bir manzara gören, yorumlayamayan ve farklý tepki üretemeyen, tek tepkili fanatik nesiller, müzikle kendisine neler yapýldýðýný ve yaptýrýldýðýný anlayamayan fikir kölesi nesiller bizi bekler. Bu ne perhiz, bu ne lahana turþusu?

     “Yazýk, çocuklar ders çalýþmaktan ablak olacaklar. Baðlama kursuna gönderelim, biraz kafasýný daðýtsýn.” diye düþünür ebeveyn. Ücretsiz eðitimden almayý umduðun hasýlaya ulaþabilmek için ödediðin ücretlerden sonra hala bir miktar paran kaldýysa gönder. Spora da gönder.

     Eðitime “parasýz” sýfatý kazandýran ücretsiz kitaplar, tadý yavan olan “ucuz et” gibiler. Hemen hemen bütün öðretmenler, bu kitaplarýn tadýný beðenmezler ve yardýmcý kitaplar önerirler. Bu durum akýllara iki soru getiriyor:

     • Bu kitaplarý yetersiz insanlar mý hazýrlýyor? Kendini yetiþtirmiþ eðiticiler sahada, gabiler planlayýcý mý?

   • BYGS ( Bir Yerlere Geçiþ Sýnavý )’ ný hazýrlayanlarla, eðitim müfredatýný planlayanlar ve okul kitaplarýný yazanlar farklý cumhuriyetlerin eðitim neferleri mi?

     Nedendir bilinmez ( gerçek maksatlar hep gizlidir.) eðitim ve sýnav sistemi hep deðiþtirilir. Harddisk yýpranmaya baþlar; önceki öðretilenler yanlýþ ya da yetersizmiþ.

     Pedagoji ve Metodoloji konusunda hiçbir özgün tezi, kabul görmüþ bir öðretisi olmayan makam iþgalcilerinin, futbol taktiði hesabý ne kadar saðlýklý ve faydalý sonuçlar üretir?

     Geliþmiþ bir toplum yaratabilmek için geliþtirici bir eðitim sistemine ihtiyaç vardýr. Bunu kimse inkar edemez. Geliþen ve deðiþen dünyada eðitim sisteminin de güncellenmesi kaçýnýlmazdýr. Ancak geliþim, köklü kurumlarda, birikimin üzerine bir þeylerin konulmasýdýr. Konulacak tek þey, geleceðin yetiþmiþ insan ihtiyacýna yönelik tespit edilen alan dersleridir. Toptan sistem deðiþikliði, sonuçlarý test edilemediðinden geri dönüþü zor hasarlar yaratabilir. Baþka bir ülkede denenmiþ olsa bile, bizim toplumumuzdaki sonuçlarý hakkýnda net bilgi vermesi mümkün deðildir. Hele sýnav adlarýnýn deðiþtirilerek, yeni bir keþif yapýlmýþ havasý yaratýlmasý ve yutturulmasý aklýmý yaralýyor. Sýnav, sýnavdýr. Soru sorulur, cevaplar deðerlendirilir, baþarý sýrasý görülür. Adýnýn výrt ya da zýrt sýnavý olmasý neye fayda saðlar ki.

     Sürekli deðiþim, okullardaki yeterliliði öldürüp öðrencilerin ilave desteðe ihtiyaçlarýný doðurmuþtur. Maalesef okul, kendini yetiþtirmek isteyenler için tek baþýna yetemez olmuþtur. Tevhid-i Tedrisat Kanunu, Anayasayla korunmasýna raðmen gömülmüþ, yerini ticari alandaki Eðitim Sektörüne býrakmýþtýr. Niçin ?

     Deðerlendirme sistemi mi yanlýþ yoksa müfredat mý?

     Öðretmen mi yetersiz yoksa zaman mý?

     Öðretmen, nicelik olarak mý yetersiz, nitelik olarak mý?

     Diðer eðitim destek malzemeleri mi yetersiz yoksa eðitim ortamý mý?

     Öðretmenin motivasyonu mu eksik yoksa öðrencinin mi?

     Tüm ekonomik kayýplarýyla birlikte, farklý fakültelerden mezun olmuþ ama istihdam verilerinde iþsiz kategorisinde yer alanlarý görünce yýllarýnýn da kaybolduðunu anlar. Harddiske format, zorunlu hale gelmiþtir.

     Ýhtiyaç olan, temelsiz deðiþim deðil geliþimdir. Önemli olan en az 20 – 30 yýl sonra hangi alanlarda, hangi nüfusa hizmet edecek ne miktarda yetiþmiþ insana ihtiyaç olduðunu tespit edebilmek , geliþen ve oluþup geliþecek konularý öngörüp tedbirler almak, ama her þeyden önce insan ve vatandaþ yetiþtirebilmektir.