Faniler arasýnda en muazzez varlýktýr ana. O yeryüzünde dolaþýrken gökteki bir baþ ve Cennette ayaklarýnýn altýndadýr. Pabucunun tozu gözlere sürme kadar aziz ve ayaklarýna sürülen yüzler arþ eþliðinde ki baþlar kadar yücedir. Ana inleyen varlýktýr. Bütün bir hayat boyu inleyen ve sýzlayan ... Onun analýðý evlatla kaim ''anam'' diyen biriyle.

Geliþme dönemi, tahsil hayatý, askerlik çaðý bunlarýn her biri ananýn yüreðini aðzýna getiren bir ýzdýrap dönemeci . Ana her zikzakta bir sürü gözyaþý döker. Yavrusunun okuma ayrýlýðýna, izdivaç ayrýlýðýna ve askerliðine... Evet o daima aðlar, daima buhurdan gibi tüter. Teselli bulup durduðu olduðu gibi, sel sel olup göz yaþýn da boðulduðu da olur. O mukaddeslerine, vatanýna, namusuna kurban verdiði yavrusunu armaðan sayar ve teselli olur. Ya bir hiç uðruna ölene?.. Ýþte burada ananýn dili tutulur!..