Seni sevmek için yaratıldı şu kalbim..
Her nefes alışım sana ulaşmam içindi..
Seni bulacağım güne özel sakin ve durgun atıyordu bu kalbim..
Biliyordum ki seni bir gün göreceğim;
o gelen günün akşamında sahilde bir sokak lambasının altında senin mis gibi güller kokan bedeninle karşılaşacaktım..
Sen ay ışığının aydınlattığı kahverengi gözlerinle bana ta yüreğime kadar yakarak bakacaktın..
İşte o an benim sakin yüreğim uykudan uyanan sabah güneşi gibi yavaş yavaş yanmaya başlayacak..
Bir baterinin değişik ritimleri ile atmaya başlayacaktı..
Seni sevmenin dayanılmaz hazzını gecelerimi uykusuz, seni düşünerek tadacaktım..
Gündüzlerimi senin dudaklarından çıkacak her güzel sözü ezberlemeye çalışan öğrenci gibi geçirecektim...
Her hareketini resimleyen ressam olacaktım akşama kadar...
Bana dokunduğun andaki sıcaklığını gecenin ayazında kamp ateşim yapacaktım..
Sana söylemek istediğim şey, kalbimin tüm çeperlerinde sesli koro olacak dudaklarıma baskı yapacaktı..
Vücudumdaki tüm hücrelerim seni sayıklayacaktı..
O gün gelecekti..
İşte geldi...
yani beklediğim bugün;
ellerim terlemiş, dudaklarım kurumuş ve heyecanlı kalbim patlamaya hazırlanmış bir volkan gibiydi; ve ben tüm gücümle sana ilk aşkıma SENİ SEVİYORum diyebildim sonunda...