Bedenim bir kurtulur  siyahî katranýndan,
Bütün kökler tutuþur; yaprak aþký fýsýldar.
Gönle murat saçýlýp, daðýlýr dumanýndan,
Nur yaðar damla damla; toprak aþký fýsýldar.

Ýlhamlarýn rüzgârý ziyneti bezer durur,
Garip kalan gönlüme kevseri süzer durur,
Yangýn olan yüreðim deryâyý sezer durur,
Yanar ateþ telleri; ocak aþký fýsýldar.

Mekke’nin sokaklarý  ruhuma “ lebbeyk “ sunar,

Ýnleyen zamanýma anka kuþlarý konar,
Ýklimim baþka olur, yanar közlerim yanar,
Cennet girer düþüme; Burak aþký fýsýldar.

Medine’nin gülleri  girer garip baðýma,
Yön verir damla damla aðlatýlan çaðýma,
Nurlarýný zerkedip canlar verir aðýma,
Zikir titretir elim; kucak aþký fýsýldar.

Meclisimde yârenler kopartýr endiþeyi,
Dillerle huzur sunup getirirler neþeyi,
Yemyeþil muratlarla sarsarlar her köþeyi,
Neyler elesti üfler; sûznak aþký fýsýldar.

Elime derman gelip nur kuþanýr kalemim,
Meltemlerim ruh verir, bir son bulur mâtemim,
Karanlýk sükût eder, aydýnlanýr âlemim,
Umut yýðar öteler; firâk aþký fýsýldar.

Saadetin nuruyla suya kanar vahalar,
Közlerim cuþa gelir, boþta kalmaz sahalar,
Pervâne’nin dilinde titreþir Fâtihâlar,
Rabbi yýðar sözlerim; dudak aþký fýsýldar.