Gözünüzden kaldýrýn melanet perdesini,

Gönül aþk kâbesidir, orda maksat dizilir.

Gözünüzden kaldýrýn cehalet perdesini,

Gönül aþk kâbesidir, orda nurlar sezilir.

Zaman çýðlýk atsa da sevda yükler þiirler,

Kuytuda kalmaz dilin, güneþlenir fikirler,

Bir gün ellerin titrer, arþa deðer zikirler,

Gönül aþk kâbesidir, orda kasvet çizilir.

Bülbülün figanýný yüreðine iþlersin,

Kül olmazsýn baðýnda, hisleri ateþlersin,

En derin hülyalarla yangýnlarý düþlersin,

Gönül aþk kâbesidir, orda güller süzülür.

Hasretin kývýlcýmý yollarýnda uyanmaz,

Yürüyen ayaðýna hüsranlarýn dayanmaz,

Arzulu hislerine siyah katran boyanmaz,

Gönül aþk kâbesidir, orda hicran büzülür.

Bir sabah seher yanar, kalbinde güller açar,

Neyler segâhý döker, etrafa bülbül saçar,

Kaf daðýndan nur gelir, zümrüd-ü ankan uçar,

Gönül aþk kâbesidir, orda isyan ezilir.

Ey Pervânem dertlenip kýrma cesaretini,

Dilini þaha kaldýr, büzdür esaretini,

Sana akan nurlarla boyattýr suretini,

Gönül aþk kâbesidir, orda sözler çözülür.