Online Üye
Online Ziyaretçi
Kararan aynalarda yüzünü göreceksin
İki yabani gül açacak gamzelerinde
Toprağına düşecek ellerim
Yanaklarının özleminde
Yani sen
Ölümüm olacaksın şiirlerimde.
Kelimelerin ayarlarıyla çok oynadım bu sıra
Belki ırsi bir hastalık benimkisi
Durduramadım şiirlerime hapsettiğim varlığını
Tütün kokulu iftar saatlerinde
İki kelime yeterdi her şeyi bitirmeye
İki kelime yaklaştıkça dilime
Şiire verdim kendimi
Verdim
Veriştirdim kendime...
Ne çok küfürbaz oldu kelimelerim bu sıra
Aslında biliyordum
Alnına iliştirilen
Karalanmış bir hayattan birkaç satırdı sana yazacağım
Yazamadım
Kanımın soğukluğuna şaşırdım ilkin
Sonra sensiz geçen günlerin çokluğuna…
Gölgelerin karanlığa düştüğü bir ormanın
Ortasındayım şimdi
Gece gözlerimin içinde tütüyor renk renk
Yılgın sözcüklerle ay ışığında dua ediyorum
Susmuyor dilim sabaha uyanırken âlem
Yine satırlara vuruyorum kendimi
Kalabalık kimsesizliğimin içinde
Sana ruhumdaki badeyi sundum
Pişmanlığı uzun sürüyor vazgeçişlerimin
Aklımın içinde ölüm ayinleriyle
Dokuz doğuruyor şiirlerim
Toprağa karışıyor bakışlarımın ivmesi
Bir parça hüznü eşelerken parmaklarım
Sancılı bekleyişine esir oluyor zamanın
Sert bir rüzgarın yelesinde
Üşüyor kalbim…
Sevgili;
Kanımdaki aşka karışsa da çocukluğum
Köpürdüğüm denizlerden
Kumsalına vurduğumda dağılan
Ölümüm olacaksın şiirlerimde…
adem efiloğlu / ahir-i kalem