Ya Rab yine adýmý asi diye andýlar
Biri iki görmekte yine þaþý bakanlar
Ve cahil bir meleðin yandaþýdýr sandýlar
Gündüz hilal kuþanýp gece de haç takanlar
 
Adým Mecnun olsa da aslým Leyla'dýr benim
Yürümem gittiðim yol çöle dönmüyor ise
Ve her zerremi sana feda edenlerdenim
Yanmam ben o ateþte küle dönmüyor ise
 
Sendedir en bilinmez ve en mahrem hallerim
Gönlümün en mukaddes yeri senindir ey yar
Gözlerimin üstünde bir çift beþik sallarým
Birinde yalan uyur biri senindir ey yar
 
Ne zaman ki aþk diye bir fýsýltý iþitsem
Gözlerim nil nehrini davet eder bendine
Ve ne zaman nefsimi boþ bir günaha itsem
Yüreðimde bir yangýn baþlar kendi kendine
 
Ýnce bir efkâr yürür kirpiðime her gece
Gönlüme çöker sanki ýþýl ýþýl asuman
Sökerim her yýldýzýn yüreðinden bir hece
Ve yangýn þiir olur söz tüter duman duman
 
Ey hüznümün menbaý ey beni benden alan
Huzur bulmaz ervahým kalmadan sana ramak
Yüke etmem þikayet bana asýl zor olan
Varlýðýný bilip de yokluðunu yaþamak

Faruk Atli.