SEÇMEK VAZGEÇMEKTÝR

Seçmek vazgeçmektir, sevmekse razý olmak..
Aslýnda çok þey anlatýyor insana bu kýsacýk iki üç sözcükten ibaret cümle.

Ýktisatta “Maksimum fayda teorisi” vardýr. Pratikteki uygulamasý, ihtiyaçlarý zaruret derecesine göre sýralamak ve en baþlara en zaruri olanlarý koymaktýr. Hayata geçirdiðim ve çok istifade ettiðim bir metoddur bu. Ýsteklerin arasýnda seçim yapmak ve en çok ihtiyaç olaný daha az ya da lüks olana tercih etmek. Gerekli gereksiz harcama yapmamak. Basit ve sade ama huzurlu yaþamak da diyebiliriz. Vazgeçtiklerin, seçtiklerinin teminatý oluyor.

Kimyada da var buna benzeyen durumlar. Çok ilginç bir bilgi belki ama dikkat çekici. Mesela: Varlýðýn en küçük parçasý olan atomlar, molekülleri oluþturmak için bir araya gelirken seçici davranýyor, rast gele bir birleþim uygulamýyorlar. Bir misal verirsek, hidrojen, oksijen ve kükürt atomlarý bir arada ve birbirleriyle birleþmeðe müsait þartlar altýnda bulunduklarýnda, öncelikle hidrojen ve oksijen atomlarý birleþiyor ve suyu oluþturuyor. Ancak oksijen ile hidrojen atomlarý doyum noktasýna ulaþtýðý zaman kükürt tercih sebebi olabiliyor.
Düþündürücü..

Demek ki; seçici olmak yaradýlýþýn mayasýnda var olan bir durum. Eðer aklý, fikri, kýyaslama ve idrak yeteneði olmayan varlýklar bunu yapýyorsa, bunu onlara yaptýrýp, yönlendiren güç böyle istiyor demektir.
Biz insan olduðumuzu söylerken, diðer varlýklardan akýl, fikir ve doðruyu yanlýþtan ayýrd etme kabiliyeti ile üstün olduðumuzu kabul ederiz.

Böyleyken, etrafýmýzda cereyan eden olaylarda bu seçici olabilme yeteneðimizi ne kadar kullanýyoruz?
Mesela televizyonda yayýnlanan programlarý kendimiz ve ailemiz için ne kadar ayýrd ederek , seçerek izliyoruz? Önümüze sunduklarý her programý izleyerek, gazetelerde okuduðumuz her haberi doðru kabul ederek ne derece bu insanî vasfýmýzý devreye koyuyoruz?
Eðer bu konularda seçici olamýyorsak, bizleri beynini çöpe atmýþ, idrak kabiliyetini kaybetmiþ, ahlakî deðerlerinden soyutlanmýþ, programlý robotlar olarak güdülmeðe hazýr insan topluluklarý haline getirmek isteyenlerin tuzaklarýna kolayca düþmüþüz demektir.

Mesela: Arkadaþlarýmýzý, dostlarýmýzý hangi kriterlere göre seçiyoruz? Bir seçim yaptýðýmýz muhakkak bu konuda elbette ama neye göre? Dünyevî bazý menfaatleri mi göz önünde bulundurup, menfaat bittiðinde biten dostluklar mý ediniyoruz, yoksa dünya ve ahiret odaklý, varlýkta da yoklukta da ayný samimiyette devam eden hakiki dostluklar mý?

Ya bir ömür ve ötesini paylaþmak için söz verdiðimiz insaný, eþimizi seçerken kriterimiz nedir?
Birkaç günlük heyecan, bazý ortaklýk planlarý ve olmazsa ayrýlýrým mantýðý mý? Artýk yapýlan evliliklere bile böyle bir düþünce ile baþlanýyor ne yazýktýr ki..
Tabi doðal olarak bu mantýðýn getirisi mutsuz evlilikler, arkasýndan gelen psikolojik problemler ve sevgiden, þefkatten, yuva sýcaklýðýndan mahrum yetiþen, problemli, asî çocuklar ve gençler..

Oysa, seçimimiz sevgi ve þefkat eksenli, dünya ve ahiret arkadaþý olacak, her þeyi paylaþacak, varlýkta da yoklukta da kenetlenip, sarsýlmayacak ve iyi ahlâklý, ruhsal dengesi yerinde, mutlu nesillerin yetiþmesine vesile olacak sýcacýk bir beraberlik olmalý deðil midir? Bir ömür beraber olabilmek için, dünyaya gelecek çocuklara bir huzurlu sýðýnak yapabilmek için yuvayý…

Aslýnda ruhumuzun, kalbimizin sesine biraz kulak verebilsek bazý gerçekleri bize haykýrýyor...

Ýnsan toplumsal bir varlýk ve toplumla iç içe yaþamasý kaçýnýlmaz bir gereklilik. Bunu yaparken de ülfet ve ünsiyet oluþuyor. Bu bize ruhlar aleminden beri yol gösteren bir ipucudur aslýnda. Yüreðiniz ýsýnýrsa bir insana ve huzur bulursa onunla o kiþi sizin için doðru seçimdir. Burada nefsî duygularý kastetmiyorum ve ikisini karýþtýrmamak lazým birbirine. Nefsî olan her þey aynen nefis gibi fanidir, gelip geçicidir. Oysa ruhun huzur bulmasý demek beraber oldukça biten deðil artan bir sevgiyi körükler ve daha da saðlamlaþtýrýr aradaki baðlarý. Yýllar geçtikçe usanç deðil birbirine daha da sevdalanmayý getirir beraberinde.
Ruhlar aleminde tanýþýp kaynaþmýþ olan insanlar bu dünyada da birbirleriyle çok yakýn dostluklar ve arkadaþlýklar kurabiliyor ve uyuþabiliyor. Hani bazen deriz ya “Falanca kiþiyi yeni tanýdým ama sanki yýllardýr tanýyor gibiyim”, diye. Anlaþýp, konuþacak çok þeyiniz vardýr o kiþiyle ve asla bitmeyen bir sevgi oluþur kalblerde, doyumsuz anlardýr beraber paylaþýlan. Bazen acýlarý paylaþýrsýnýz, beraber oturur aðlaþýrsýnýz ama bu bile haz verir yüreðinize. Hani birisi vardýr ya da birileri, özeldir sizin için. Baþkasýný koyamazsýnýz asla O`nun yerine. Hani kalbden kalbe gizli baðlar vardýr sizi baðlayan ve kopamadýðýnýz. Öylesi iþte.

Özetle seçmek demek bazý þeylerden vazgeçmeyi de gerektirir. Seçersin, seçtiðin þey sana en az zararý ve en fazla faydayý saðlayacak düzeyde olmalýdýr. Bunu ayýrd edebilmek akýl ve kalbin ortak çalýþmasý ve kararýyla olmalýdýr.
Ve sevdiðindir seçtiðin. Sevdiðinde ve seçtiðinde ise bazý menfaatleri kaybetmeyi göze alýrsýn.

Vazgeçtiklerin, seçtiðinin bedelidir. Ödediðin bedel nisbetinde deðerlidir seçtiðin..