"Ben yaptým."

"Ben çalýþtým. Ben kazandým."

"Ben bitirdim. Ben baþardým."

"Ben dua ettim; o yüzden oldu."

Ben, ben, hep ben... Bilmez misin ki her þeyi Allah yapar; bizi de yaptýklarýmýzý da O yaratýr.

Attýðýmýz zaman biz atmayýz, Allah atar. Sýkýntýdan kurtaran, güldüren ve aðlatan O’dur.

Nutku verip konuþturan da Yüce Allah. O yüzden "ne güzel konuþtum" demek ne kadar anlamsýzdýr.

Kalplerimizi O evirip çevirir. Dilerse kalbimize imaný sevdirir; dilerse inkarý.

Rýzký veren, yediren içiren, þifa veren Allah’týr. Uyutan, uyandýran, uykuda çeviren de O’dur.

Doðru yollarýný Allah gösterir. Vicdanýmýz O’nun kalbimizdeki sesidir. Allah doðrularýný bize vicdanýmýz yoluyla ilham eder; hep doðruyu iþaret eder.

Sabrý ve kararlýlýðý kalbimize Allah rapteder. Gücün tümü O’nundur. Rabb’i karþýsýnda hiçbir güce sahip deðilken neden büyüklenir, gururlanýr ki insan?

Ýlminden dilediði kadarýný veren Allah... Serveti sana veren Allah... Güzelliðini veren yine Allah... Hiçbiri senin çabanla olmadý... O yüzden kendine benlik verme!

Allah dilemedikçe biz dileyemeyiz. Eðer dileyebiliyorsak, dua edebiliyorsak, Allah dilediði içindir. Allah kaderimizde o duayý yaptýrmaktadýr ve dua gerçekte bizi kaderimizde var olana doðru yönlendirir. Ýmam Rabbani bu konuda, "Bir þeyi istemek, ona nâil olmak (onu elde etmek) demektir; Zirâ Allahû Teâlâ kabul etmeyeceði duayý kuluna ettirmez." der. Allah diler ve duamýza icabet eder.

Göðsünde büyüklük isteði deðil, Allah sevgisi ve korkusu olmalý. Nefis þeytanla birlikte; senin iyiliðini istemez. Nefsinle iyi geçinme, aksine ez! Nefsinin bencil isteklerini gözeterek yararsýz ve dünyevi amaçlara yönelme, onun tutkularýný gözetme ki ruhun olgunlaþsýn.

Bediüzzaman’ýn, "Ey taparcasýna dünyaya yönelen nefsim!.. Sen yalnýzca dünya için mi yaratýldýn ki, bütün zamanýný ona harcýyorsun? Sen en önemli görevini býrakýp, binlerce yýl yaþayacakmýþ gibi, gereksiz iþlerle ömrünü geçiriyorsun." sözlerini hatýrla...

Allah insanýn göðüs boþluðunda iki kalp kýlmadýðýný bildirir. Kalbin bir tane ve yalnýzca Allah aþkýyla dolu olmalý. Diðer aþklar zaten O’nun aþkýndan kaynak bulur.

Allah, zaman ve mekandan münezzeh. Zamaný ve mekaný yaratan O. Kaderini sonsuz öncede hayýr ve hikmetle belirleyen de O. Ýstese de istemese de, teslim olsa da olmasa da her insan kaderini yaþar. "Kaderimi deðiþtirdim" diyen de kaderinde olaný söyler, kaderinde olaný yaþar.

Þeytan isyanýný kendinden bilir. Oysa onun isyaný da kaderi dahilindedir. Kýyamete kadar ona izni de Allah verir.

Kibir, enaniyet, benlik verme; hepsi þeytanýn özelliði. Kendine benlik vermesi onu secde etmekten alýkoydu. Enaniyet, insaný zeki de olsa, týpký þeytan gibi ahmak durumuna düþürür.

Peygamberimiz(sav), "kibirliler kýyamette zerre gibi ayak altýnda kalýr. Herkes onlarý çiðner" [Tirmizi] buyurur. O halde ölmeden önce öl.

Dünyanýn çekici süslerine aldanmayýp, ölümü sürekli hatýrýnda tut ve sonsuz ahiret yaþamýn için hazýrlan. Ölümle birlikte gerçekleri gördüðünde, yapmadýðýn için piþmanlýk duyacaðýn her þeyi yaþarken yap. Yaptýðýn için ahirette piþmanlýk duyacaðýn þeyleri yaþarken yapma; dünyadan geç.

Ete kemiðe benlik verme, et yýðýný olmaktan çýk. Allah’ýn ruhundan üflediði müminsen, ruhunu iyi yönde besle. Nefsini beslersen ete dönüþürsün, ruhunu beslersen insan olursun.

Allah’ýn senin için hayýrla yarattýðý kaderden hoþnut olup, teslimiyetin lüksünü yaþa. Rabb’ine yakýn olur, tam bir iman, tam bir tevekkülle kendinde olan kötüyü iyiyle deðiþtirirsen, Allah birden görüntünü deðiþtirir.

Her þeyi Allah verir; O’nun emrindeyiz. Kenarýndan köþesinden teslimiyet olmaz. Bir yaprak bile yaratamazken teslimiyeti kabullenmez, hep "ben, ben" dersen... Kendine benlik verip, her þeyi kendinden bilirsen... Ömrün sana hiç bitmeyecekmiþ gibi gelirse... Topraðýn altýndaki bedenini düþün. Ýþte "sen!"