Online Üye
Online Ziyaretçi
Bizler her 29 Ekimde, her 23 Nisanda ve her 30 Ağustos Zafer Bayramında ellerimizde Türk Bayrakları, dudaklarımızda kendimizin bile inanmadığı "ölürüm Türkiyem-vatan sağ olsun, vb " sözleriyle acaba biz yıllarca kendimizi mi oyaladık, diye düşündüm az önce.
Televizyonlarda "bayrağa ayakkabılarını silmiş-bayrağı yaktılar, vb" haberlerini izleyince, artık hiç üzülmüyorum. Çünkü onlar içlerindeki "Yunan Öfkesini" kusuyorlar ve "hastalıklı, çürümüş insan ruhu" tepkilerini gösteriyorlar, tıpkı İzmir'e ayak basan Yunan Generaline davrandıkları gibi. Beni asıl üzense o bayrağı yakarken izleyenler...O anda binlerce soru üşüşüyor beynime:
Milli duygularımız neden zayıfladı?
Hani nerede o eski coşku?
Nerede o yüce tarihi, soylu kimliğimiz?
Az önce izlediğim videoyla birlikte tarih sayfalarına yol aldım gözlerim nemli, kirpiklerim ıslanarak…
Hani ilk milli marşını mikrofonsuz söyleyen altı Türk Makine Mühendisinin hoş bir anısını anımsar mısınız bilmem, ama yıllar önce ilk kez Milliyet Gazetesinde okumuştum…
Hafızamda kalanı elimden geldiğince aktarmak istiyorum.
Yer yine Almanya...
1920′li yıllarda Türkiye-de henüz makine kimyanın gelişmediği yıllarımızda mezun olan 6 mezun makine mühendisi Almanya-da kısa süreli staj ve eğitimleri için okumaya giderler.Eğitimlerini başarıyla bitirmiş mühendislere diplomaları törenle verilecektir.
Japon-Alman ve farklı ülkelerin mühendisleri tek tek kürsüye gelip, ülkelerinin marşlarını okuduktan sonra diploması törenle verilmektedir.
Sıra Türk Mühendislerine gelir, Mühendislerimiz sıkıntılıdır. Çünkü henüz yeni savaştan çıkmış ve bağımsızlık mücadelesi vermiş bir Türkiye-nin marşı yoktur. Türk mühendislerinin marşlarını soran Alman yetkilileri, aynı zamanda marşın notalarını da istemekte, orkestraya vermek için.
Nafile, yoktur ki marşları Türklerin. Herkesin gözleri üzerinde, maça çıkmadan önce sahada fikir alışverişi yapan futbolcular gibi kafa kafaya verirler ve marşlarını kendi seslerinden yorumlayacaklarını açıklarlar.
Sessizliğin içinde o altı yürekli TÜRK MÜHENDİSTEN şu müzikal ses çıkar:
“Hamsi koydum ta ta tavaya sıçradı gitti, ha ha havaya”
O anda ortak bildikleri ve mükemmel bir yorumla seslendirdikleri bir Karadeniz türküsüdür. Hasret türküsüdür, sıladaki yürek neşesidir adeta, bir ağızdan okudukları…
Sessizliğin ardından yoğun bir alkış sesi sarar koca tören salonunu…
Ve
Bir kez daha söylenmesi istenir TÜRK MARŞININ…Bir kez daha ayakta alkışlanır.
Ve
Yıllar sonra Türkiye'de makine kimya sanayide gelişmeler olur. Bir açılışta Almanların teknik üst görevlileri davetlidir. Açılış bu kez İstiklal Marşımızla gerçekleşir. Yıllar öncesi dinledikleri marş değildir. Marş bitince Alman Yetkililer sorarlar:
"Ama bizim dinlediğimiz marş bu değildi, " diye...
Bu video işte bana tarihte yaşanmış, koca gövdesinin gölgelerinde kalmış, ama göğsümüzü onurla kabartan hikayeyi anımsattı.
Ülkemizi…
İnsanımızı…
Vatanımızın kokusunu…
Bayrağımızı taşımalıyız…
12Mart 1922 senesinde Koca AKif Şairimin yüreğinden akan milli duyguları damıtan dizeler bestelenmiş ve her okuduğumda, her dinlediğimde bağrımın sol yanı farklı coşar…Kan daha hızlı pompalanır o sol yanımdan…
Hele hele onuncu yıl marşı çalarsa, var ya, tutamazsınız beni, alır başımı giderim bir çocuk coşkusu ile, zıplarım o heyecanla…
Bir de “Ölürüm Türkiyem” marşını dinlersem, Anafartalar-da dolaşırım sanki…
Şehitler gelir gözümün dia perdesine.
İşte o anda hüzün imek ilmek takılır boğazımda…
Ve yalnızlığımın sinesine çekilirim, ağlamak isterim doyasıya…
Ve dudaklarımda sessiz bir nidaydınız ey yüce insanlar!...
Teşekkür ederim M.Akif Ersoy şairime...
Teşekkür ederim adlarını bilemediğim 6 Türk Mühendisimize...
Teşekkür ederim İsviçreli Adam...
Teşekkür ederim yurdumu bize emanet eden yüce Mustafa Kemal Atatürk'e ve onun şerefli Mehmetciklerine...
RUHLARINIZ ŞAD OLSUN.
Sevgi ve saygılarımla
Emine PİŞİREN/Edremit-Akçay
07.10.2011
Videonun Link Adresi: http://www.dailymotion.com/video/xlfon6_almanya-da-zdf-tv-da-bir-yaryyma-proyramy-ve-iktidarda-akp-yoktu_news#from=embediframe