Şiir Kuma Sevmez...
Anlam idrakine soyunduğu vakit şüpheler
Sen, inciterek unutulursun
İsmin lazım değil
Siyah beyaz bir fotoğrafta göründü silüetin en son
Buruşuk bir zarfa söveceksin biliyorum
Biliyorum, adressiz mektuplara kızacaksın sen
Ve malulen düşeceksin bu gönülden
Gözlerimde kirli bir yağmur dinleniyor şimdi
Bulut dokunsa ağlayacakmış gibi
Ben, susuyorum sana
Ben, ötekileşen yüzümle gülümsüyorum sana
Acı bir tebessüm sonrası
Kağıt hadi yaz diyor
Kalemim mahmuzsuz bir küheylan gibi kan bulaştırıyor rüzgara
Penceremin önünden geçmesen olmaz mı ?
Arasına hüzün sürülmüş keyifler tattırmasan
Kanadını düşüren bir güvercin görüyor musun baktığında gökyüzüne ?
Bir kefen kadar beyaz
Çıplak ayaklarında ateşler sönen şiirler gibi acıyorum ben
Gelmeden, kanayan yüreğime gül işlemeli bir mendil bas !
Çölde ki bir avuç su bile benden daha ıslak
Ve teneşirde bekleyen bir tabut bile benden daha kalabalık
kimsesiz bir bakış aldım gözlerimden yalnız ve mağrur
gecenin sabaha döndüğü vakit
ve güneş doğmaya yüz tutmuşken tekmeledim ışığı
sönmemişti yıldızlar daha
düştüğü karanlıkta iki büklüm uyuyan
o çocuktum ben
Beni kus !
Bu sarhoş sevdanın akabinde
Suya sabuna dokunmadan temizle alnına çalınan yazgımı
Kelebekler kondurmam siyah saçlarına
Saçlarım, un çuvalına batmış gibiyken
Ödüllendirmem gözlerini gelişimle
Anası bir daha ömer diye bir oğlancık doğurmaz asla
Artık, şairin gitme vaktidir
Çünkü, şiir kuma sevmez...
Sevmez...
(
Şiir Kuma Sevmez... başlıklı yazı
uytun tarafından
9.10.2011 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
