Çoğu kez sessizliği kullandım içimi parçalayan gidişine inat.
Belli belirsiz söylemlerde can çekişiyor bedenim.
İnanma artık o yalancı düşlerine o uykunu kaçıran ben değilim…
Uykusuzluğa alıştım şimdilerde, eskisi gibi ağrımıyor sol yanım
Mektuplarını da attım, nereye bilmiyorum.
Bitirmeye çalıştığım sen yanımla birlikte demliyoruz geceyi
Ağır ağır yürüyen karıncaları izliyoruz.
Sonra göz göze geliyoruz hangimiz vefasızız diyecek oluyorum sen yanıma
Gök gürültülerinden titriyor nefesim.
Diyemiyorum varmıyor dilim…
Küsmüş bize, pencereleri kapalı bak sokakların
Tenhalarına sığınırdık ya eskiden.
Koşarken sana geldiğim kaldırımlar selamımı almıyor şimdilerde
Haykıracak oluyorum bilirsin ya beni işte
Aksaklı bir öksürük düğümleniyor boğazıma
Sessizliğime dönüşüyor çığlıklarım...
…
Bak yine sana yazıyor kalemim
Sanırım sen yaşadıkça gözlerimde yazacak.
Kilit vuruyorum ağzına gel gör ki;
Her kilidi açıyor özlemin.
Ne diyeyim biliyorum özlüyor seni kalemim…
Zaman bir başka mevsimde yapraklarını döküyor şimdi bende
Geceyi hüznünle örtüyorum
Düşüyor geceme gözlerine mil çekilmiş özlemin
Başı avuçlarında saçları dağınık hayallerimin.
Eskiden olsa oysa koşup sana gelirdim.
Şimdilerde ise koştuğum bütün kapılar kapalı yüzüme
Demir atmaya çalışmıyorum hiçbir kıyıya da
Ve rüzgârda yardım etmiyor bana.
Sana geleceğim yollarda uzadıkça uzuyor topoğrafik haritalarımda
İçime çekmek istediğimde seni
Muhtaç olduğum hiçbir anımda olmadın yanımda…
Geçmişimle savaşıyorum şimdilerde
Bir nevi kendimle
Ağladıkça anlamak istedim gidişini,
Ağladıkça hiçbir anlam veremedim gidişine
İçime çektiğim sigaramın dumanı kadar yakınsın bana ama…